Վերջապէս, երբ պատուէրը կր կրկնուի,
զամրիլզր վար
կ՚իքնէ
ու Մովսէս
մ՛էքր կր մանէ
խաչակնքելով*
Փա՜ ոք քեզ, Տէր *, փա՜ ոք քեզ, որ զիս արմանի
ըրիր այս
հ ր թանկութեան
:
կնիկր կը սկսի
ոզրալ * Մեզ
ո
՚֊
ր կը ձգես,
"
իրելի՛
Մովսէսս,,
ի^նչ պիաի
ըլլայ մեր
վիճակը։
՚
րանի որ արմանի
եղայ
երկինք
Համբառնալու,
ես
ձեզի
վերէն եղ կը զրկեմ
։
կաթա*յ ալ
Հ
Մինչեւ որ այգ եղը յմնցնէք,
ես անուշեղէն ալ կը
ճամբեմ
երկինքէն:
Համբարձի՜ր
յեր կինս, կը Հրամայէ
կեղծ
Հրեշաակը
ու
պարանը կը քաշեն :
Բայս այն ժամանակ
որ չուանը
խաչերկաթին
կը գպնայ,
զամբիւղը
վար կ ի քեցն են
մինչեւ
կէ
ս
կանգուն
ու մէկէն ք^
ո
ղ
կուտան : Խեղճ Մովսէս
՛
յաաակին
վյրայ կը գլորի եւ կողերը
օղիկ
օղիկ կուգան ;
Եամ ա՜ն, ես մ եռա
յ , պոռալէն
անկողնին
վյ*
ա
յ կը վազէ
եղկելին,
մ ինչ վերէն
զուարճասէր
աղաքը կը ճաթին
խնգալէն
յ.
* **
Հյ • Գարահիսար
ժամանակին
ունեցած՝ Էխեղճ
ՏէրաԷբ մ^
որ իր այլանգակ
բնաւորութեամբ
զուարճացուցած–
է
ժողովուրդը։
ՏՀարայի
կարապօղազ
գիւղի վարժապետն
էր* շատ աշխատած– էր
քաՀանայ
ըլլալու,
բայց մերժուած՝ էր* կԼերքապէս
յա քո զած՜ էրիր
յամառութեամբ
եւ անունը գրած՝ էինՏէր Մելքիսէթ
:
ԱբրաՀամ
Ծ* Վրգ * ՛Նաւաստ րգե ան
.
երբոր
եպիսկոպոս
՝
ձ,
կը
ձեռնագրուի
եւ էքմիաձ՜նէն
Աեբաստիոյ
ճանապարհով
կը վերա­
դառնա
յ իր թեմը
ԳարաՀ իսար , քաՀանան
առաքնո ր գա կան
Տեղա­
պահը գիմաւորելու
կ՚երթայ
Ղ^արապօզազի
բլուրին գագաթր, միս
մինակ, որովհետեւ
գիւղին կա լի շբքանն էր։ Պիւլպի՚֊լ
Եպիսկ* երր
Հեռուէն
կը նշմարէ
զայն, որ պատարագւորի
Հագուստով,
մէկ
ձեռքին բուրվառ եւ միւսովն ալ քշ
ո
ց
կը Հա բժէ
*%.
Հրաշափառ
՝
ֆը
մրմռալէն,
իսկոյն կը պատուի րէ իր փոքրաւորին
որ ճամբու գնէ
խեղճուկրակ
Տէրաէրր
։
Տէր
Մելքիսէթ
Հօրեղբօրս
քենեկալն
էր , մեր
•
տաներէցը,
Հետե ւաբար ինք կատարեց
եղբօրս
պսակադրութիւնը՚*
Երկու օր
վերք, Համաձայն
գաւառական
սովորութեան,
երբոր նարօտը վար
կ առնէր
փեսին
գլխէն,
ահաւասիկ
այն խրատականը
որ խօսեցաւ*
~
Պարոն
Նիկոզո՚ս,
դուն
ունիս
ցորենի
ալիւր , Փերուզն ալ
ունի
բրինձի
ալիւր՛. Գէ՚Հ, եկէք Համաձայնեցէք,
իրարու
խառնեցէք ձեր
Fonds A.R.A.M