մը Արիստակէս
,
Տէսթսւն
մըյօրինած էր այս դէպքերուն
վյրայ %
որուն
մասին
յեաոյ
պիաի
խօսինք՝,
Գարահիսարի
այրած
եկեղեցիին
աեղ այդ ժամանակի
ք
ո
քերբ
կհուզեն նորմը կառուցանել՛. Աիակ աղօթավա յրն էր,
ո Լ
ր Ի ձ Բ
չունէին եւ մանաւանդ
սաիպուած
էին շուտ
Լ
ա
րժիլ։
Անմիքապէս
Հանգանակութեան
կը ձեռնարկեն
,
բայց
եկոլ տես որ
երեւելիներու
միքեւ վէճ կը ծագի
եկեղեցիի
շինուած ան ի՚-թի
մասին։
Վեցիկեան
Հաճի Ա տեփ ան եւ \,իկողոս
աղաները կը փափաքին
կա ռո
լցուած
տեսնել
քարուկիր
եկեղեցի մը, միւս
աղաներն ալ կը պնդեն որ
փայտաշէն
ըլլայ
գմբեթը։
-
Մենք փայտաշէն
գմբեթին
ստակ
Լենք տար, կը գոռան
Վեցիկեան
աղն իլ
եղբայրները։
իսկ եթէ յամառիք
ձեր անմիտ
որոշման
վրայ,
մենք երկու
եղբայրներս
մէյմէկ
մատուռ
շինել
կուաանք :
Եւ այդպէս ալ կ՚րյ/այ : Մայր տաճարին աք կողմը՝ Ա • Նիկո–
գոսի, իսկ ձախ կողմն ալ Ս • Ստեփանս սի քարաշէն
մատուռները
կը կանգնեն
եբկաթեա յ դուռներով
:
Զօդուած
Ա • Աս տ ուա ծածն այ
եկեղեցիին
Հետ, առա քնոյն մէք տեղի
կ՚ունենային
մկրտութիւն–
ները, իսկ երկրորդ
մատուռը իբր պահարան կը ծառայէր
-•
օտար
սուրբերու
պատկերներուն
,
որոնք
դուրս
կը Հանուէին
իրենց
տօնախմբութեան
օրերուն :
Մայր տաճարի
գմբեթը,
ինչսլէս կը Հետելի
վերի
տողերէն
,
փայտաշէն
կ՚բլլայ : իւղանկարները
կը ներկայացնէին
Ա*
Մեսրոպը
եւ
Գրիգոր
Լուսաւորիչը։
^ահանաներու
ղգեստաւո
բումը
տեղի
էլ՛ունենար Ա» Ա տեփաննոս ի մատրան
մէք։
Գա բահ իսա ր ի պարտէզները
կեդրոնէն
բաւական
Հեռու
ըլլա֊
լուն
ճ
1858-1860/
շր քանին այդ թաղին
մ էքն ալ եկեղեցի մը եւ
Մ ուշեղեան
վարժարանը
կը կառուցանեն,
Թագէ ո ս աղա Ա երճան—
եանի նիւթական
օժանդակութեամբ։
Այգ բարերարը մեծ Հայրն էր
Միրիճան
Օզանեանի
,
շատ ազդեցիկ
մարգ էր եւ երբոր
մեռաւ՝
մարմինը
թաղեցին իր կանգնել տուած Ա» Փր^էէ
եկեղեցւոյ
աքա–
կողմի պարտէզին
մէք։
Գժբախտաբար
,
Գարահիսարի
մայր տաճարը
հրոյ ճարակ կը
դաոնա
յ
1885/*& «
Երեմ իա Թեվեքէլեանի
փուռէն ծագած
կրակով
Հ
՛
Քաղաքին
կէսը կ՛այրի,
իրեն հետ միասին
դպրոցները եւ
ՄէՀմէտ
ք*»ի կառուցած մեծ Աղկիթը՛ Այ
ս
առթիւ մերնախնիք երգ մըն ալ
յօրինած
են •
Խաչին աւուր կիրակին
7
Արեւ ծագեց ցերեկին*
Գարահիսարցիք էրե ցան
7
Թեվեքէլեանի կրակէն։
- 24 -
Fonds A.R.A.M