ՅԱՌԱՋԱԲԱՆ
Օրմանեան Պատրիարք • ի
ր
ԱԶԳԱՊԱՏՈԻՄին պատրաստու­
թեան ատեն, կարծելով որ կ. Պոլսոյ պատրիարքութեան հաստա–
տութեան պարագաները լուսաբաքաղ տհղհկոլթիւններ կրնան գըտ–
նուիլ *|1էօթահիա պահուած "^ԻՒԹԻիփ թուրքերէս անունով յիշա–
տակարան–սալքարին կամ ըստ ողբ • Համբարձում Զօրթհանի (Աո.–
նակ) ԿՈԻՏԻՆԱՀԱ8 ԺԱՄԱՆԱԿԱԳՐՈՒԹԵԱՆ մէջ, դիմումներ կա­
տարած էր եւ չէր կրցած գտնել գայն, վասնգի կ՚ըսուէր թէ անիկա
անհետացուցած էհն:
Վահրամ Արքհպ– Մանկունիի վախսանելէն ետք՛ երբ Զաւէն
Պատրիարքի հրամանով՝ անոր դիրքերը եւ ձեոագիրները Տեղեկա­
տու Դ՛իւան փոխադրուեցան հոն պահուելու համար, անոնց մէջ գը–
տայ մէկ ընդօրինակութիւնը այդ ՚քԴԻԹԻԻքփն :
Աոնակ , որ ապրած էր փէօթահիա, մասնաւոր կերպով շահա–
գըրգոուած կուտինայի յաիյոապակեդործութեան արհեստով, հհ–
տաքրքրուհցաւ այս յիշատակաբանով եւ ընդօրինակեց գայն Տեղե­
կատու Դիւանին մէջ :
Կ– Պոլիսէն հեււանալէս ետքը չէի գիտեր թէ Աոնակ ո՞ւր էր
եւ ի՛նչ ըրած էր իր օրինակած ձեոագիրը, մինչ ես պէսւք կ՚ունե­
նայի անոր՝ ՀԱՅ ԳԱՂԹԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ ՊԱՏՄՈԻԹԵԱՆս համար,
ուստի դիմեցի Փարիգ ՚նուպարեան Մատենադարաւն, ուր փոիւադըր–
ւած էին Մանկունի Եպսկ ի ձեոագիրները :
Շնորհիւ րարհացակամոլթհան Պ– Հայկ Պէրպէրեանի եւ ող­
բացեալ Արամ Անսանեանի, կրցայ ունենալ մէկ պատճէնը այդ յ ի ­
շատակարանին , որ կարդ մը ծանօթագրութիլննհրով՝ տպագրու­
թեան համար պատրաստեցի։ Սակայն նկատեցի որ այս յիշատակա–
րանը աոանձին հրատարակելով կարելի պիտի չըլլար կուտինայի
Հայոց մասին ամբողջական գաղափար մը տալ, ուստի անոր կցեցի
կուտինա քաղաքին եւ մասնաւորապէս հոն հաստատուած Հայոց
մասին սւեզեկութիւննհր, որպէսգի Փոքր Ասիոյ այս հնօրեայ գա­
ղութին վրայ դոնէ բաւականաչափ տեղեկութիւն մը տրուած ըլլար:
Այսպէս 1937ին պատրաստուեցաւ ներկայ ԿՈԻՏԻՆԱՀԱ8
ՅՈՒՇԱՄԱՏԵԱՆԸ , որ ցարդ անտիպ կը մնար նիւթականպատճառ­
ներով։
Աոնակ՝ երբ 1954ին ՀԱՆԴԷՍ ԱՄՍՕՐԵԱՑի մէջ սկսաւ հրա­
տարակել ԿՈԻՏԻՆԱՀԱՅ ԺԱՄԱՆԱԿԱԳՐՈՒԹԻՒՆ իարադիրով պատ–
Fonds A.R.A.M