^իւրտը
իր ԿԷ
Ա
Է\ էէ թողուր , կը մնայ ամուսնական
նուիրականով,–*
թեան Հաւատա րիմ
,
«/»
1
ւ^ա1ւա^^՛ / ^
քրիստոսի
վարդապե–
թ իւններ էն ամենէն
Հիմնական ր գեռ ի ղօրու է իր մէքէ
«
իմ
ցեղիս
սլա Հ ասլանն Է քառաթեւ
ի"
ա
Է
ո
%
ամենածանր
վտանգներու
առքեւ նա մեր օգնականն է , անով
կ՚երդնու,
անոր
աօներր կը սլաՀԷ , անով կը սրբագործէ
իր ո ւտե լիքներ ը ու իր խմ որը
չի թ թո լիր մինչեւ որ քիւրա աանաիկինը խաչանիշ չդնէ անոր վրա յ՝^ %
*
քՀիրվա Հիւսէին
Հայ ազգային
պատմութիւնը
եւ Աւետարանը
գոս գիտէր, իր բոլոր ճշմարաութիւնները
կը բերէր կապել Աւետա­
րանին՝ իւրաքանչիւր
անգամին չմոռնալով
Սուրբ
Ղ՚րքէն իր գոս ըրած
մասերը աւելցնելէ
կիլիկեան
վանքերը՝ եթէ նոյն իսկ աւերակ ալ
եղած
ըլլան աօնական
օրերուն
իւմբով ին ուխտագնացութեան
կ*եր–*
թան,
Աս տ ո լած ածն ա յ տօնին աւան գա կան մատաղը ,
ՀնձօրՀնկքր,
Վյարգավառի
թրախաղերը
նոյնութեամբ
կը կ իրար կուին անոնս
մէքէ
Հթօշափելով
անոնս արամագրութիւնները
իրենց քաղաքական
Հ ա–
մ ոզումնե բուն
մ էք , տեսայ թէ ՝րիրվա
Հիւսէին
խո Հա կան եւ խիստ
Հեռաաես
էր , զարմացայ
երբ ան յայանեց թէ ՏՀէյթուն, Աղճկ—տաղ ,
Տէբոիմ եւ Տալուորիկ պէաք է շարմէին միասնաբար, իսկ Ռշաունի–
ները պէաք է մնային ինքնապաշապանութեան
մէք,
գործակցելով
քաղքենի Հայութեան
է
Եւ իրոք Ռշաունիները
իբրեւ աւան գա կան վրա­
նաբնակ
տարուան
մէք որոշ տեղեր բնակութիւն կը Հաստատեն եւ
ա յգ վա յրե րր սաՀմ անա գծուած
էն Զէ յթունով,
Աղճէ—աաղով, Տէր~
սիմով եւ Տալուորիկի
,
Վ^անայ , ք*ազէշի քրաարնակ
կուռ
շրքաննե–
րով
որոնցմէ , ր ււ ա ՝ք*՝իրվա
Լի, սկ յ (՛ն ի վկայութեան
,
Հայերուն
որեւէ վաանգ չէր սպառնար , եթէ երբեք
Հա ւե րր մշաա քան աշ՜­
իտ ա ա ութ իւն ո վ կարողանային
կապակցութիւն
Հասաաաել, ու ա յո–
պէս անոնք մնալով կեդրոնական
շրքանակի
մը մէք, երբ
թուրքերը
ճակաաել
Հ
ուգէին վերա յա յա շրջանները,
ք^շաունիները
միացած ,
արիւնակից Ա ամլուքան ի (//ամ ի կոն եան
I ,
Բաբըգանլըներու
(
Բագ­
րատունին եր) , Ագուշադլըներու
(
Արշակունի)
,
եւ
.11
Տաս
աւ
յ ա ս ե սող
աա
րրերու
պիաի
կրնայ/՚ն պաՀակի գերը կաաարել
Հայ
քաղքենիին
եւ Հայ մշակին Համար :
1895/՛
լ՚նղ Հանա ր քարդերուն
II՝ ե լ իա ին կն ՀԱ ա լաթ իա)
ունեցաւ
իբեն պա աո ւա ւոր Հերոոամարաը եւ աղաաագրութիւնը
,
շհո րՀ իւ իր
ունեցած գիաակց ոլթեան, որ էր մ իա թիւն՝ առանց դաւանանքի եւ
գաղափարի
խարութեան
,
ոիրուելով
Մ ե լի ուինէն շրքապաաոզ
կ ա ր–
ո իր աղանդաւոր
քիւրա
զանղուածէն
•
ւէելայիշեալ
քաղաքականում
թե ամբ
Մելիաինեցին
չէ զոքացնելով
Ագճէ^աաղի եւ
Ռիշվանիներու
սեզերը,
իր դէմ ունեցաւ
միա/ն
թ՛ուրքին Հեա սիւնն ի *Բիւ լ՛ար,
որոնք թէպէա
բազմաթիւ,
բայց անկարող
եղան • փշրելու
Հայոց
ինքնապաշէոսլանութիւնը,
կռուի երկար օրերու
մէքէ
կառավարութիւնը
անկարող գանուած
Էր Համոզել
ԱգճԷ—տաղի
- 82 -
Fonds A.R.A.M