Ն ԱԽ Ա Ր Ա Ն
0
ժողովուրդի մը պատմութեան, պարծանքի եւհպարտութեան
լաւագոյն էջը կը կազմեն իր ազատութեան պայքարի եւպատե­
րազմներու դրուագները, որոնք կ՛ապահովեն այդ ժողովուրդին
ուրիշ փաոաւոր էջերը, ինչպէս գրական, գիտական , գեղարուհստա–
կան, եւայլն բազմազան հիւղերով։
Հայ պատմութեան մէջ ալ, 15 դարերէ ի վեր դհււ վառ է Վար­
դանանց պատերազմի յիշատակութիւնը , որ եթէ ոչ քաղաքականա­
պէս՝ գոնէ մշակութապէս հայ ցեղին տուած է լաւագոյն փաստեր,
մանաւանդ հայ ոսկեդարով, սսւանց որուն Հայն ալ* Ասիական կոյր
ժողովուրդներու կարգը պիտի դասուէր անխուսափելիօրէն:
Անվիճելի ճշմարտութիւն մրն է որ՝ այն ազգր որ ինքզինքը կոր–
սընցուցած եւ գերութեան մատնուած է, անկարող դարձած է իւք
ոագմիկի պարտականութիւնը արժեցնելու:
Իսկ այն ագգր որ ինքզինքը բարձր եւ հպարտ պահած է, արժե–
ցուցած է իր ռազմիկի պարտականութիւնը :
Խբիմեան Հայրիկն ալ շեշտած է այս ճշմարտութիւնը յայտարա­
րելով. «Թուղթէ դգալով խաղաղութեան սեղանին չի նսսաւիր–
երկաթէ դգալ պէսւք է հերիսայէն բաժին ստանալու համար: »
Հետեւաբար՝ չկայ աւելի գօրեղ եւ տեւական գործ ժողովուրդի
մը կեանքին մէջ , քան իր ռազմական պատմութեան յիշատակութիւնը,
մանաւանդ՝ երիտասարդութեան համար, որ հակամէտ է հրահրուելու
ռազ՜մական դրուագներով՝ քան փիլիսոփայական եւ բանաստեղծական
ուսումնասիրութիւննեբով: Հայ երիտասարդներուն անհրաժեշտ է
հրամցնել իրենց ազգային պատմութեան ռազմական դրուագները,
որոնցմով վաո կըպահուի ժողովուրդի մը հոգիին զգացական կայծը,
յանուն հայրենական սրբութեանց:
Հայկական փառաւոր անցեալի դէպքերը, Մեծն ՏիգՐաննհրը,
Արտաշէսները , Վաբդաններն ու Վահանները , ինչպէս նաեւ հայկական
վերջին մեծ եղեռնի օրերուն՛ նոյն հայկական արիւնով պատուաւոր
Fonds A.R.A.M