Ա՛Խ , Վասպուրական, տխուր Հայաստան,
Անթիւ հերոսներ քեզմով երդուեցան,
Ահեղ կոուի մէջ այնքան դիմացան,
՛
ի սէր ազդութեան նահատակուե ցան:
Ալ րաւ է Հայեր, միշտ այսպէս դերի,
Թողնել հայրենիք, դիմել օտարի ,
Օտարն սիրում է մեզ իրրեւ հիւրի,
Մեր հացն ու ջուրը
,
դարձնում է աղի:
Ա՜խ , րաւ է Հայե ր , այս անմիութիւն,
Պատիւ չի րերեր «մեր հայ ազդութեան •
Պէտք է շուտ զանել միութեան դարման,
Որով ազատենք մեր Մայր Հայաստան։
Վան վաքրիկ քաղաք իւր զաւաոներով,
Լեցուեցաւ դիակ հարիւր, հազարով -
հերկուեցան դաշտեր Հայ ու արիւնով,
Տայն տուին ամպեր, երկինք աստղերով;
Տեսէք թո ւրք ազզը ինչքան անամօթ,
փաշեց մեր վրայ զէնք ու թնդանօթ,
իայց երր շողշողաց հայկազեան սուրեր ,
Խաւարը պատեց թշնամեաց սրտեր:
Իմ վերջին համրոյրս կուտամ սեզ, Հայեր,
2
ը11
ա
3
մոոնտք դ ուք իմ պատուէրներ,
Եւ Հայաստանի անմեղ մանուկներ
Շուտով լուծեցէք Հայո ւ վրէժներ:
Վանեցի
ւ։ րրչւ երգեց
Հեաոեւեալո
Արեւ, արեւ, դո՛ւրս ելիր,
Աչքդ, ունքդ ինձ ցոյց տուր*
Ցրտից ջանս դողում է,
Տըպլախ որբին տաքացուբ:
Հօր ու մօրըս ըսպանաւ
^աւքարտ դուշմանն, ո՞ւր ե րթամ :
Փարա չունիմ, փէտ տոնեմ՝
Օսախ վտոեմ տաքանամ:
Արեւ, արեւ, թ է ՚ զ արա,
քԿուք ու բորանը զալիս ա,
էս օր ցրտիցը որ մեււնիմ՝
էլ արեւըդ ինչի՞ս ա • • •
1896/՛
Վանի
սոյն մեծ դէպքին
աո թի*– Հ
ա
/
երր
եօթ ր օրեա յ ղո–
յամարա
ով շաա աւելի քիշ ղոՀ աո ափն , քան եւրոպական
կեղծ ապա–
Հ"վ
ո1
թե ամր , թարթող
իմՀոս ի
լեռնաշղթա
յի եւ ԳարաՀիսար
քերան
վյԲ
ա
յ
պաշարումի
ենթարկուած
Հայ քաքերր՝. Ապանդո
ար մ ես
աւելի
- 20 -
.
Fonds A.R.A.M