ՍԱՐԳԻՍ ԱՐՄԱՂԱ՚ՕԵԱ\
Ջիաւորները ճակաա Վերադարձան
եւ. յա յանեցին
իրենց
մ ե
ծ
ա–
ււարին որ քադա քո կրէ սլա ր պո
ւ֊
ի
է
Ար մ աղան եան Հասկցաւ, դաւադրութիւնը
*
նաՀանքեց
եւ մաաւ
Կարին
%
ուր Անդրանիկ
միայն իր թիկնապահներով
ղի
ս
քը
կը սպա–
սէր դ սեւ կասկածներու
մէք աա
բուրեր–
ուելով թէ
ճ
արդեօ ք Արմադանեան
դերի
մնաց իր զօրամասով
է
Երր Անդրանիկ
ւլաաւ
Արմ աղան եան րլ
ողք առողք
իր դօրամասով
տ
րռնեց
եւ
Համրուրեց
դայն X
Այսպէս՝
Անդրանիկ
եւ
Արմադանեան
վերջիններն
էին որ չքեցին արդէն
դա–
ա ա ր կ ո ւ ած՜ կարինը եւ ուղղուեցան
դէպի
Ա ա րըղամի շ
տ
Թուրք մը ան աե դե ակ ՝ Րէէ
ա
/
ով
Արմ ա–
ղանեանի
զօրամասին դ որ Վերքին
ԷՔ՚՚՚քէՀ
եղաւ դ դէ
ս
քր առած կը յարձակի
նա Հան–
քող Հայ յեաամնացներու
վրայ դ ղանոնք
իրրեւ ոչիւար առքեւը իւաոնած
Հալածելով
եւ կոաորելոՎ
ան խնայօրէն է
Արմաղանեանի
զինուորներէն
Տօնիկ֊
Արսչան որ քանի մը ընկերներոՎ աոքեւէն
կ՝ընթանար , կը աեսնէ աք
ու ձախ փռուած՛ եւ մեռած՛ Հայեր, ճանապարՀին
եղրին :
Հ
\
իրաւոր–
ներէն մէկը կ՛՛լա կ
Հասէ*ք դ եղբայր
քան , կա ա աղխ թուրք
ւլա դան
մը կը քարդէ Հանդիպած՛
Հայը որ եաեւ մնացած՛ էք
Այո Վեր քիններս
ձիերնին կը քշեն առաք եւ իրականութիւնը
կը
ս աո է դեն՛. Տօնիկ սուրը ձեռքը կը սուրայ եւ մէկ Հա րուածոՎ
ղաղան
Թուրքին
դչուխբ երկուքի
կը բաժնէ , ել ապաՀոՎուած
գաղթական­
ներու ո վ ււ անն ան ե ր ան կ արժանանա
յ :
Կը Հա սնին Ա ար լ/դամ իչ
,
եւ անկէ ալ գէպի ՛Լարս։ ՛Լարս
չՀասած
Պ կրնար գիւղէն
մէք կը Հանդիպին
Աուրաաին
ել ԱեպուՀին
իրենց
գօրամասերոՎ
յ
ինչպէս
նաեւ Վ^աՀագն Նալպանաեան
(
Հնչակ եան) :
Այս Վերք իններս
՛
Լալան ալ լքե յա/՝
Ալեքսանարապո
լ էն
ուղղակի
Թիֆլիղ
անցան
կուսակցութեան
՚
թելադրանքով
,
Հաւանական
է
եկող
Թուրքին վախովը , որ զանոնք կը ճանչնար որպէս Տաճ կա
Հայ
ոճրագործ
անբաղձալիներ
,
ըսա Աէյմէ դաշնագրիդ
թուրք—գերման
ծ՛րագրիդ
Պերլինէն շրքանաւարա
Ա» Ջամալեանի
Հայկ»
բաժնի
նախագաՀութ
եամբ • բայց
յանցանք
չյբեռնալու
Համար մեր դ լ խուն՝
խօսքը աանք իրենց »
Մ • Վար ան դե ան
«
Մ ուրաա՝% Հրատարակութեան
319/»՛/–
էքի
ս
ապուած
է •
— «
Պէաք է Թիֆլիզէն
ալ Հեռանաք
։
Այս կը պաՀանքէը Ազգա–
- 184 -
Fonds A.R.A.M