Արակճ ու սուրը ե ւ անխիղս թալաս,
Ռուրէնի տ ունը աւա՜ղ, աւաղ, ա՜խ ըրին վ երան:
Ալ մ՛ի՛ տար լ ա յ ալ պայծառ, արեգակ
Լուսիդ շուրջ կապէ դ ո ւ սու դի մանեակ ՛
Անցաւ մե ր երկրէն հարաւի խորշակ,
Չ որ ցուց , թ ո ոմ ե ց ո ւ ց ա ւ ա ՜զ, ա ւ ա ՜զ ծաււ ծ աղիկ համակ *
Րոպէ մ ը չանցաւ ո ւ Հ ա յ ո ց խեղսեր,
Ինկան. սուրին տակ խուժանին ահեղ,
ժ ամե ր դպրոցներ, ր ո ցի կ՛եռան,
Դիւրաւոր Հ ա յ ե ր աւա՜ղ, աւաղ անխնայ մե ռ ան :
Ան գ ո ւթ, անօրէն վատը որր թ ո ղ ո ւ ց ,
Զաւա կը մօրմէ ս , հարսը ի ւ ր վւեսէն,
ճէ վ ա տն անզգ ամ, Ատիլը գ ձո ւձ,
Կերան կշտացան աւա՜ղ, աւա՜ղ Հացու արիւնէն :
Պարապ է, աւա՜ղ, հարուստ Ատանան,
Մոխիր է դ արձեր ամբողջ Կիլիկիան •
Մի ա յն ապրեցաւ Հաճընը սիրուն,
Ինչ ո ^ ւ չ ի շա րժիր, աւա՜ղ, աւա՜ղ, ապառաժ
Զ է յ թ ո ւ ն ։
է ր ե ք օր, գիշեր կրակը մ է ջ է ն ,
Թշնամւ ոյն ս ո ւրը, գնդակը դ ուրս էն,
՚
կոտորին Հ ա յ ը անխնա յ օ ր է ն ,
Արիւն կը վ ազէ, աւա՜ղ, աւա՜ղ, մ ե ր ջինջ գ ետերէն :
Ա՛լ րաւ է որքան վ տ տերուն լ ո ւ ծ ը ,
Կրեցինք* թողո ւնք ՜մ ե ր լացն ո ւ կ ո ծը,
Օտարին ղե կը ա՛լ չ է ապահով,
Հ ա յ հողի վ ր այ , աւա՜ղ, աւա՜ղ, մե ռնինք ապահով :
Ղ*Ժբախաա բա ր , ոչ մէկ շարժում կամ բողոք
աեղէ
չունեցաւ
վերո յիշեա
լ արիւնահեղութեան
շ
ոլ
րք
էւղոա
ռոճիկներով ապաո՛
Հովուած մերՀայ յեղափոխականներուն
կողմէ
,
Բ
ա
3
է ո աւա կցական
փոիւանակութէւններէ
իթթիհաա
եւ Հայ եղբայրներու
մէ9)
եղածը
րնղո լնելով
թիւր իմաց ութիւն
կամ
ոչինչ , արաբական
լե սուով
մալէ
շ։
Անդրանիկ երբ է
Ա
եց ա յո սեւ
չուրը
,
ԳԼ
ՈԼ
/"
Ը.
Հարբեց
ե՛ւ ըսա՛ւ •
--
ՀԱրանի թէ թրքաՀայ
եղբայրութիւնը
այդքան ով վերկանար» :
Այդ թուականներուն
էր որ բռնկեցաւ
Պալքանեան
պաաերազմը
է
Անդրանիկի
արիւնը սկսաւ դարձեալ
բ
ո
րբոքիլ,
վառօդի
Հոաը
խնկարկեց իր կարօաակէզ
ռունգերը,
մուրճը
նետեց "*էկ ^Լ
Ո
Ղ^
եւ
զէնքը առնելով
վազեց
պուլկար ական բանակը,
զինուորագրուե­
ցաւ ե՛ւ փութաց
թրքական սա Հման
250
Հայ կամաւո բներովդ ի "*էք
այլոցդ
Զ°ր • Թորգոմ դ Նժդեհդ
Արմաղան եան,
եւայլն
հայրենասէր–
ներդ որոնք իրենց քաջութեամբ
արժանացան
պուլկար
ժողովուրդին
յարգանքին
եւ ովսաննաներ
ո ւն :
- 137 -
Fonds A.R.A.M