Վ - Ա Ս Պ ՈԻ- Ր Ա Կ ԱՆԻ՚ե
Գր%՝ ԳԵՂԱՄ ԳԵՂԱԿ
Տաբօնի մօտ, Տարօնի պէս թէ ՛ առնական, թէ՛ խրոխտ.
Մէջքդ հս տուեր դյուն դաբհբու հսկայական ժւսյռերուն,
Արծուի աչքերդ յառեր լոյ սին , ապագային անյողդողդ,
Կէսդ սուրբ է, կէսդ՝ հերոս, ոտքէն-գըլուխ ոդի դուն:
Մէկ ձեռքիդ մէջ խաչ ու խաչվառ, միւսին՝ հրեղէն սուրը հատու,
Կր հսկես դուն հայրենիքի երկնակարկառ լհռնհբուն ,
Որ մարդ չ՚ուդէ, չի՛ նբկբտի դարձնել դքեդ հարկատու
Ու պիղծ ոտքով տրորէ հոդր քու սրբազան ւղապհրուն :
Նենզ ու անարդ քա՜նի ադդհր սուր ւ|երցուցին քու վրրայ ,
Որ քու մէջքդ դետին զարնեն ու տիրանան քու վւառքին:
Երկիրն անոնց խոպան է այժմ, ալ չե՛ն զարներ տւաի ու ծնծղայ,
Արնածաբաւ թուրքն է միմիայն որ կ՚սպառնայ քու կեանքին։
Պապերդ նոր,— հիներուն պէս ,— թուրքին դէմն ալ ծառացան
Ու կերտեցին յաղթանակի երկու վըսեմ կոթողներ :
Իրաւ է թէ քու որդիներդ չորս հովերէն ցլաւեցան ,
Բայց քու ոզին մրնաց յաւէտ անհըպելի ու անմեռ։
Օր մբ կուգայ ,— մօտ է օրբ ,— կարմիր ուխտի վառ օրը ,
Կր խորտակուին քեզ կաշկանդող շղթաները բռնութեան •
Գեղածիծաղ դաշտհրէդ քու պիտի անցնի թափօրը
Հայրենաբաղձ որդիներուդ երբ սար ու ձոր պիտ՛ թնդան։
Վան ու Վարադ , ծով ու ծըմակ պիտի խայտան հինին պէս •
կաքաւն, արտոյտն ու լոբամաբդ պիտի սախբեն ա հրդհն
Ազատ կեանքի , ազատ երկրի երդերն պէս պէս ու հրակէզ ,
էար տեսիլքով, նոր յոյսերով զրահաւորեն քու ոգին։
Մինչեւ բարով գայ օրը այդ յաղթանակի մեծ տօնին,
Վասպուբակա՜ն , քշտէ՛ շալվարդ, կապէ՛ գօտիդ ու գլխուդ՝
Գի՛ր արախչին, սպասէ՛ հանգոյն հարսին սպասող փեսային.
Որ երբ ՆԱ գայ . նոբէն լոյսով ալոդէ քու սիրտը մ ո ւ թ ։
Նիւ Եոբք
29
Fonds A.R.A.M