ս՞ելով անձնուիրաբար գաւառացի տառապեալ
պանդուխտ հայ բեկորներ: Այս առթիւ պար­
տականութիւն կը զգանք յիշատակելու մեր
<Լ$ուչամաւոեան՝)>\ւ\ւ
մէջ Զմիւռնահայ բարե­
րարներու , կազմակերպիչներու անմոռանալի
անունները, որոնք իրենց ազգօգուտ ձեռնարկ­
ներով սատարած՜ ենԶմի
լ
ոնահայ գաղութի վե–
րելքիՈ։
ԴԺրազդաբար, 1922ի ահաւոր փլուզումէն
ազդուած
1
Իզմիրցին ալ շատ պարզ էր որ ան­
խուսափելի օրէն պիտի ենթարկուէր միեւնոյն
դժբաղդ ճակատագրին։ Մնայուն բնակավայրէ
զուրկ՝ 14 տարիներէ ի վեր սինյոյսերով կը
տարուբերի սփիւռքի մէջ : Անցեալի բարեսիրա­
կան եւ ընկերային առաքինութեանց առաջնու­
թիւնը շահող Ւզմիրցի՚*ն է որ Խ • Հայաստանի
մէջ պիտի զլանայ այժմ ԿԱՌՈՒՑԱՆԵԼ ԻՐ
ՓՈՔՐԻԿ ԱՒԱՆԸ։
Նորակառոյց Զմիանիստ պիտի ւ| եր ար­
ծարծէ ընդմիշտ, հինաւուրց Զմիւոնիոյ փլա–
տակներու տակ թաղուած, մեր դարերու փա–
ոապանծ պատմութիւնը:
Եթէ ուզենք կրնանք վերակենդանացնել
զանոնք:
Զմիւռնիացիք . կրթական եւ բարեսիրական
ընկերութեանց կողքին ունեցած են մանաւանդ
գրական եւ ուսումնական հաստատութիւններ
եւ ձեռնարկներ, որոնք, իրապէս ծառայութիւն
մատուցած են ՀԱՒԱՍԱՐԱՊԷՍ արեւմտեան եւ
արեւելեան հայ գրականութեան զարգացման եւ
ծաւալման, հայրենիքի եւ արտասահմանի հայ
գաղութներուն մէջ :
Կ– Պոլսոյ եւ ԹիՓւԻգէ
1
Կ
ոո
^ին> կրնանք ը –
սել այս վերջինէն ալ առաջ , հայ գրականու­
թեան եւ մշակոյթի գլխաւոր կեդրոններէն մին
էր նաեւ Զմ՚իւռնիան, իր տպարաններով , հրա–
տարակութիւններով եւ թերթերով :
ԱՆհ՚ՏՒՐ ԱՋԱԿՅՒԼ 2ԱՅՐԵՆՒՔՒ ՝ԼեՐԱ Տ ՒՆՈՒաՆ
2
$
Fonds A.R.A.M