ԵՒ ԻՐ
ՎԱՐԴԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆԸ
ձԱՅԵՐԸ ՍՓԻՒՌՔԻ ՄԷՋ
Փ"քր
Հայաստանի՝
^ԻձԻ^Ի"/՝
թագաւորութեան
•
անկում
Ո
1
ԷԱ
*
մո զո վյւդեան
ա մ բ ՚ ՚ զ ^
^"ԳԲ
հ
.
Ք֊
&
ա
նրանայ
Հայրապետական
իշխանութեան
վրայ : Արգէն
կաթողի­
կոսները
եղած էին միշտ,
ինչպէս
քանիսս
%
Բ ^ն^ցինք
^
րռշոր գործե
բու մէ^, խորՀրգատունեբն
ու
ա^ակիցներր
թագաւորներուն
եւ ի շխանն եր ո ւն : ԱՀևոնք , ինչպէս
տե­
՛
սանք , Պարսիկներու
եւ Արարներու
տէրապեաու
՜
ան
շրջանին
,
աղգին պետն ու ղեկավարը
եղած էին : Հա­
յաստանի
մէ^, նախ քան ՝Բբիստոն\կութիւն\ր
,
գա տա
կան
գործերը
կր վարէր
քրմական
ի շվս ան ութ իլե՛ր,
(
Բ
Ո
Լ
Ո
Բ
աղգերու
մէ^ ալ նոյնն է ) : քրիստոնէութեան
մուտքէն
յետոյ,
այգ իշխանութիւնր
անսալ
եկեղեցականին,
եւ
՛
լոր միշտ շարունակեց
:
Առանց քաղաքական
իշխանու­
թիւն
ունենալու,
կաթողիկոսներ ր եղան կատարեալ
պե­
տեր ր ազգին եւ ոչ միայն
Հոգեւորական
,
այլ եւ քաղա­
քական գործերով
զբաղեցան
,
միակ
յ
ո
գր
Հանդիսանա­
լով
աշխաբՀի
վրայ
ցրիւ
եղած
Հայութեան
բեկորնե­
րուն
միֆեւ : Ազգր անոնցմով
կր ճանչցուէր
։
Անոնք
էին
միայն
ներկայացուցիչնեբր
ազղային
գոյութեան
•
Կաթողիկոսներու
իշխանութիւնը
աւելի
Հեղինա–
Fonds A.R.A.M