ԵՒ ԻՐ
ՎԱՐԴԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆԸ
Հա սնին Հայաստան
,
անկէ վտարելու
Համ ար
Յո յները ։
Այն ժամանակ
է , որ Հայաստանի
մէջ ծնունդ
խառ­
նեն երկու, քաղաքականութեան
կուսակիցներ
յունա–
սէրներ եւ արաբասէրնեբ
,
փոխան պարսկականի
:
Մ էն՝
ղղուած
յունական
կեղի
խոստումներէն
եւ
դաւանաբա–
նակտն
ամբա բա աւան ութի
ւնն երէն
,
երկրին
շաՀերբ եւ
ժողովրղեան
անգո բ բութ
իւն բ նկատի
ունենալով
,
կ ու—
ղէր Արաբական
Հովանալորութիւնբ
;
Ե
Ա
կ
միւսբ
1
իսլամ
տիրապետութեան
Հանգէպ
կ
ո
յր
մ ո լեոյանդո ւթեամ
բ
տոդորուած
,
իր Հա յետցքներբ
1
լ
ո
ւ֊ղդէ ր
քրիստոնեայ
Բիւղանդիոնի
։
Այս տեղատւութիւնն
ու
մակբսթասու—
թիւնբ գժբաիստաբար
երկար
գարեբ
տեւեցին
եւ աղէ­
տաբեր
եղան Հայաստանի
Համարէ
Բարեբախտաբար
,
ունեցանք
խոՀուն եւ իմ աստուն
կաթողիկոսներ
եւ իշխաններ
,
որոնք միշտ
իրենց կտ­
րել ին
բր ին՝
մ եղմ ացնելու
ա յգ
յոռի
քաղաքական
ու–
թեանց
տխուր
Հետեւանքնեբբ
:
Հա կառա կ այդ շփո
թու–
թեանց դ Հա յբապետնեբ բ միշտ կանացին
բարեկարգելու
եւ նոր կանոններով
օժտելու
Հայաստանեայց
եկեղեցին :
ԱՀեոնցմԷ ամենանշանաւորն
Էր, ի մէջ այլոց,
Ներսէս
9**
Ւշխանցի
կաթողիկոսբ
,
որուն
օրով որոշուեցաւ
շա–
բականնե
րո
լ դասալո
բոլմբ
,
645
թուին,
Գոլինի
ժողո–
վին մէջ եւ ճօն վարդապետին
^անքերով ի գլուխ ահ ւ.1՚–
ցաւ եւ որ մինչեւ
այսօր
նոյն կարգագրութիւնբ
կանո­
նաւորապէս
կբ գոբծաղրուի
Հայաստանեայց
բոլոր ե–
կեղեցինեբուն
մէջ ՝•
Անղեկավար
Հայաստանի
ամբողջ Հ"Գր կբ ծանրա­
նար
Հայրապեաներոլ
վրայ։
Անոնք էին, որ կբ ներկա­
յացնէին
աղգբ, եւ այդ պատճառ՛աւ
տանջանքներբ,
բանտ աբկո ւթի ւննեբն ու աքսո բներ բ յաճախադէպ
էին
Fonds A.R.A.M