ԵՒ ԻՐ
ՎԱՐԴԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆԸ
ա ո ։ււ Փնո ր դ
ո
ւ թե ա մբն ու ղեկավարութեամբլլ
«
Հայ »
ցեղա՛պետին
,
որուն անունով– իր ցեղակիցները
կը ,/«/»-
ֆոբխուին
«
Հայք », որոնք
կը ձուլեն
տեղացիներլլ
եւ
անոնց կը պարտագրեն
իրենց
լեզուն ել
^բ\իբն
ալ ի–
քենց անունով կր վ
ո
է
ոլ
Է
Հայասսւա՚ն :
Բայց Հայաստան
էր Հարաւային
եւ Հարաւ
արե­
ւելեան
սաՀմաննեբուն
վր
ա
յ
ունէր
քաղաքակրթու–
թեամբ
աւելի
բարձր մակարդակի
ւէբայ գտնուող
քաղ­
դէական^ Ասորական
եւ Պարթեւական
ք*բանական
պե–
տոլթիլննեբր
յ
որոնց
տիրապետութիւնը
չուշանար
իր վրայ :
Հակառակ
անոր
-
յ
,
որ « Հայ– »
յոր^որ^ումր
կ՛՚առ­
նեն
յ
բայց
Հարեւան
ազդերն
ու պատմարանները
միշտ
էԼբլքէ՜ն.
անունով
կր ճանչնան
ղիբհնք
,
եւ ասիկա
մինչեւ
մեր օրերը ^ եւ երկիրն ալ կր կոչուի
Ա բմէնխս , Արմէ–
նիսսւան , Արւքէննեբու^
՛
երկիրը ։
$Լ * գարու պարսկական
արձանագրութիւն
մը
(
\
թ •
* 519 ) ,
կը նկարագրէ
պարսից
արքայից
արքային
Տաբէուսի
գործո
ղո ւթիւնն
ե րր՝
Արմ էններու
ըմ բոս–
աոլթիլեր
նուաճելու
առթիւ
( 1 )
է
Ւ՚
ս
՝
կ
պատմութեան
նաիյա Հ այրը ՝ Հ
Լ
բո գոտ
յ
*
ք՝սէ բքս է
ս
ի
Տ
ո
ւնաստան
աբ -
շալանքէն
եղեշութիւններր
գրած
միջոցին
յ
կը քիշէ նա­
եւ պարսից
բանակէն
^՚ւէ^ գտնուող
ԱրւքԷ՜ն&1՚ր.Ո,Ն
զօ­
րամասերուն
մասնակցութիւնը։
«
Աբմէննեբը^
կ՛՚ըսէ ,
զինուած
էին
փ ո ի ւ գ ի ա ց ի ն ե ր Ո Ն
պէս , որոնց
մէկ
Գ
ա
~
ղութը կը կազմեն » ( * )
%
( 1 )
ժ ա գ տը Մօրկան, « Հ ա յ ժ ողո վ ո ւ ր դ ին %ստւ–
մ ո ւ ր ֊ ի ւ ն ր » է ջ 56 •
( * )
Հհրո դ ո տ 73 •
Fonds A.R.A.M