3 7
Հա/ք
՚
Ապա
Հարաւ,
իքննլով
,
Հայկական
Տալրոսր
երկուքէ
կր
ճեղ­
ք է ,
կապաղսվկիոյ
ե Գո ՚Րմա ղ ին է ի գաւառներով))
(
< / « / . շ 2 1 2 7 )
։
Պտզոմէււս
նոյնպէս
(
Ե
. 1 3 ) 1
>փւ*Ա։քՀ1
՚
՛
ա՛՛ր՛ագ
ր ել ո ւ առթիւ
կր
իօսի
Արածանին
մասին,
1
ւ է\\ւաքի
ակունքր
կր ղնէ ղէպի
արե­
ւելք , իսկ անոր
ընթացքներն
ալ ղէպի
արեւմուտք
ցոյց կսւ ռայ.
ապա
կը
խոաոր
ի ղէպի
Հարաւ , ինչպէս
որ ն կ ա ր ա գ ր ա ծ է Աաբաբոն
,
սա
տարբերութեամբ՝
որ չի յիշեր
թ՛է Տալրսս
և Ավսս
լեռնհրէն
1
լը բխի , ինչպէս
անդրս։
դարձս, ծ է Սար աք ոն , ե
ինչպէս
որ կր
Համաձայնի
մեր նախնեաց
մստենս
ղիրնե լա ւ ն ։ Ղիաելի
Է ւ։ր մեր
մաաենաղիրնհբն
ալ
Արսւծտք^»
իբր
Լ՚փրաՏ
յիշաաակած
ու
նկա­
ր ա գ ր ա ծ են, 1ւ
«4
թէ իբր
էփրատ/՛
գետակից
մր։
Կելլարիոո
(
Գ
. 1 1 )
կ րսէ .
(
Փոկ որովՀհտԼլ
արեւելքէն
«
է
Հիւսիսէն
իգնող
Ա՛՛րիշ
գեաերո՚ի
կ առսւււանւսյ
Եւ|։1՜Ա19>
այնպէս
կարծուեցաւ
որ արեւելքէն
իքնող
մեծագոյնն
է
Օփւ՚աքՀյ
,
վյսխա֊
նակ
բուն
նվւատին
.
ուրիշներ
ալ կարծեցին
որ
Հիւսիսէն
իքնող
մե ծաղոյնն
է
|՚փւ՝աքՀւ»«
Աբղարե֊
այս րմլռնուձՂեբր
Հին
աշխար–
Հ ՚ ՚ ՚ գ իրնե բուն
ր
ր լ յ ս ՚ լ է
աւելի
,
աեղացի
բնիկ
ժ ողովուր՚լնեբունն
էին
ե– աշխարՀագիրք
անոնցմէ
Լուսաբանուած
դրեցին։
յ՚րողութիլն
է
նոյնսլէս
որ Կիլիկեան
ե. ԳոմւԲաղինեան
երկիբնե
բու
բնակիՀներր
ամբ ոգէ՝ գեւոր
է».|ւ1՝տտ
կր կոչէին
ե ո՛չ թէ անոր մէկ կամ միւս
ճիլ֊,
ղր և նոյնր
կր
կոչէին
Ասսրիքի
ե Ա՝ իչՆսզե
՛
ոքի
բնիկները*
։
« • • •
Զ
"
ք ավարն
(
I ո
ւ
կոլ Ա ո ս յ ս՚յւ՚սչէս
է/ւ իւօւէէմ
որաՀՀեաել
վսաաՀ
Էր խ Լ. յաղթութեան
՚/
րս՚յ,
մանս-լսնղ
որ Ք րն աալ բ
րնկճե֊
1"՚1 (՚
Օ Բ՛ ՝ք– ս՛՛) սէր է/՛ ւլսբ-եւ
Հսէս
Իսքնւ
Սոսնց
մսմսնսկ
կորցնելու
, \
ա 6 000
մս՛ող
/
մալեց
իւք ս իրասեաս՚ծ
երէիրները
պաշասլանելոլ
ե լհւացած
ումով
ղուլա
եկաւ
$իւլրսւնի
աոաԼ. նրա
ճանապարհը
կս՚րհլոլ
Համար* նա կարում
անցնում
Է Կ ա սլ ա ղ ովկ ի ան
ե Հասնելով
Օւիւ–ատ/.7»,
թոմիղա
բհրղլւ
ղրալոլմ
Է ու ս՛ալիս
կապա֊
ղովկիային
I Գեաի
ք ո լ ր ր բարձր
Էր, լ՚ս՚յց
Լու կոլ լլոսբ չւ\ր
ուղում
թռուցիկ
կամոլր՚է
շինել՝
մամանակ
չկորցնելու
Համար։
իրեկոյեան
Ղ եմ շ՝ոլ րր նա աղեց ե ղիշերն
այնքան
ց սւ ծ ր ա ց սւ լ
,
որ ղ հ ս ի
ղաշ֊
ար
մ՛ոքրիկ
լՀհր ալ կղղինհր
Էր ներկայացնում։
Լայերը
ոլնղոլմ
են, որ այս յանկարծակի
,
իո վախ ո լ թ ի լ ն Ն երբ յաճս՚իակի
են պասւա.
Հում,
անձրևներից
կամ ձիւն
Հալլելոււ,
այղ շրէանում
ղեաերը
յոր.
ղում են, լեոների
վրայ երբ յանկարծ
ցոլքա
Է լինում՝
գեսերը
ցամաքում
են , Հօրքը այս երեւոյթ
բ Համարում
Էր մի
բարեյաջող
~ – Ղ.ուկաս «Լւ-ւյ. 1>|ւո|ւքւեսւՕ.
Լնախօսոլթ
իւն
աշխարՀաղրական
Լայասաանեայց
ԱշխարՀի.
վհնեաիկ.
1835.
Բ. Լաաոր.
ԷԼ
123—135՛
Fonds A.R.A.M