Անիում եղել ե մ համարյա ամեն ամառ՝ սկսած 1901 թվականից մինչև
1917-
ը, մանկական հասակից մինչև պատանեկության։
Եոբ աոիթ է լինում հիշել կամ խոսել Անի քաղաքի մասին, մեկիկ-մեկիկ
արթնանում են հիշողությանս մեջ մանկական ու պատանեկան ա յն քաղցր
օրերը, որոնք կապված ե ն եղել ավերակների քաղաքի հետ, ոըը սնուցել է
իմ մեջ ճաշակ, գեղեցիկի զգացողություն։
Անիի գիտարշավի աշխատակիցներն ու մշտաբնակները, որոնք այս­
պես թ ե այնպես կապված է ին Անիի աշխատանքներին, համարվում է ին
տնեցիներ։ Ին ձ ևս վիճակվեց կրել կրտսեր անեցու պատվավոր անունը։
Եվ ահա կյանքի վերջին տարիներին կրտսեր անեցին գրում է իր վտիտ հու­
շերը ավերակների քաղաքի մասին, որը նվիրական է ամեն մի հայի համար։
Ապրեցի ավերակների քաղաքում, տեսա մեր անցյալի մեծ վարպետնե­
րի ու հմուտ քարագործների կերտած հազարամյա կյանք ունեցող ծանրա­
նիստ պարիսպներն իրենց խրոխտ բուրգերով ու հզոր դարպասներով, կի­
սակործան տաճարներն ու պալատները, իջևաններն ու կամուրջները և խոր–
հըրդավոր այրերը։ Տ ե ս ա մեր նախնիների մամոաաատ գերեզմանները, գոո
ճակատամարտերի դաշտերն ու խոր ձորերը։ Անցա ստորերկրյա Անիի հա­
վիտենական
մթության մեջ խորասուզված նեղ ու լայն անցքերով, տեսա
խորախորհուրդ վիշապակիր բուրգերը։ Տեսա բոլորը, բոլորը, որոնք դարերի
խորքից եկել, հասել ե ն մեզ իրենց բազմալեզու և բազմագիր հիշատակա–
5
Fonds A.R.A.M