յական բերելու, որը տրվում էր կայսերական ակադեմիայի կողմից գիտար­
շավի յուրաքանչյուր աշխատակցին։ Պրոֆեսորը վերցրեց իմ 1916 թվակա­
նի վկայականը և որոշ ուղղում մտցրեց շտամպում՝ «Պետերրուրգսկայա Իմ–
պերատորսկայա» բաոերը ջնջեց ու գրեց՝ «Ռոսսեյսկայա». փետրվարյան հե­
ղաշրջումից հետո ակադեմիան կոչվում էր «Ռոսսեյսկայա ակադեմիա
նաուկ»։
Նույն գիշեր ուղևորվեցի և հետևյալ
օրը հասա Անի կայարան ա այն­
տեղից էլ քայլելով՝ Անի։
Գիտարշավի աշխատակիցներից դեո ոչ ոք չէր եկել։
Անին ամայանում էր։
1917
թվականին նոր տնեցիներից արդեն բացակայում էին բավական
մարդիկ։
Իգաձորը զգալիորեն կորցրել էր իր եոուզեոը, մոտ 10 շունչ տեղա­
փոխվել էին Կարս. Օհանը իր ընտանիքով—6 և Կարապետը իր ընտանի–
ք ո վ – 4 հոգի։ Անիում ես այլևս չտեսա ջրկիր Կյասսոյին։ Ն ա 1916 թվականի
ձմոանը ողբերգական մահով վերջ էր տվել իր կյանքին։ Չկար և խոհարար
Օհանեսը։ Օհանին և Կարապետին ես տեսել էի Կարսում։ Օհանի տղան՝
Վահրիճը, փետրվարյան հեղաշրջումից հետո աշխատում էր Կարսի միլի–
ցիայի կազմի մեջ, իսկ Կարապետը աշխատում էր երշիկի մի փոքրիկ գոր­
ծարանում.— նա արդեն մասնագետ երշիկագործ է ր ։
Չկային Ֆինդոն ու Վելոքսը։ Ա յ դ գայլխեղդ գամփոների բացակայու­
թյունը ուրախություն էր պատճաոել գայլերին, որոնց հաջողվել էր հոշոտել
և վայելել վանահոր ավանակներից երկուսին։ Մնացել էր միայն փոքրիկ
Բոչկան իր թավ պոչով։
Այդ
բոլորի բացակայությունը զգալի էր, որոնց հետ տարիներ շարու­
նակ, սկսած մանկական օրերից, սերտ կապված էի որպես հարազատներ։
Չէր լսվում այլևս Անիի Աստվածամոր տաճարի խոշոր զանգի ամենօր­
յա ղողանջը։ Ն ա տոնական օրերին էր միայն հնչում և իր ղողանջներով
աղոթքի հրավիրում արդեն կիսով չափ ամայացած մայրաքաղաքի նոր բնա­
կիչներին և ուխտավորներին։
Fonds A.R.A.M