ՊԶՏԻԿ ԼՈԻՍԱԻ՚Ա՚եՈհԹէ՚Ի՚ս ՄԸ
• # *
.
Ահս Պատմագիրքբ կարդացողներուս հաս՛ար;, հոս մէկ քանի յա­
ւելուածական բացատրութ իւննեբ սււսլը խիստ կարեւոր համարհցի&ւ ,
որպէսզի անոնք ի պահանջել հարկին «բանալիքի դեր խաղալով, կա­
րենան մեր մտածումներուն ճշգրիտ թարգմանր հանդիսանալ :
ինչպէս ընթերցողը պիտի տեսնէ, ներկայ գրքին «հհւլինակ»ր մէկ
անձ չէ, այլ հրկոՆ՝ որոնք կը ներկայանան ոչ թէ իբրեւ
երկասիրող
այլ
ՀամադրողՀ
Արդ, «
Համագրութէսն
»
կր նշանակէ դաւնսպան տաեալնեբ ի մի
հաւաքելու) ամբողջութիւն մը կազմելու գործողա լ) իւն : Վերլուծումն
ալ անոր բոլորովին հսւկառակը : Այսինքն որոշ տուեալ մը, ձեռք առ­
նելով զանաղտս մասհրու բաժնել եւ անոր իսկութիւնը երեւան հանել :
Մենք պիտի չդոհանանք մ՛եր ձեռքին տակ ունեցած նիւթերր սոսկ
իրարու քու) շարելով : Այլ պիտի ջանանք ի պահանջել հարկին վեր­
լուծումի ալ ենթարկել զանոնք , ներքեւէն ճշմարտութեան մօտեցող
եզրակացութիւներ հանելու փափաքով։ ք^այց մինչեւ վերջ, մեր եզ­
րակացուր իւ ննհրուն անձնական գոյն տալէ պիտի իաւսափինք եւ նեղ
շրջանակի մէջ ասնուած մհկնաբանոլթիւններէ հհոու պիտի կենանք :
Որաէսզի պատմութեան անցած մարտիրոս քաղաքի մը ծառայելու Ս՛եր
ուխտով, կարենանք աո անց կողմնակալութեան եւ առանց կիրքի տալ
այն՝ ինչ որ կր համապատասխանէ իր անունին արժանի
Պատմագիրո\\
մը ոգիին:
Ո՞վ է մեզմէ
ււաաԳինր
կամ
երկրորդէ–.
Ոչ ոք : Մենք ալ մեր կսւր–
զին կր կազմենք տեսակ մբ
Համադրութիւն
եւ մեր անձնական կալւգ
մր տուեալներով «շղթային օղակներէն* մէկը դարձած ըլլալու հա­
ճոյքն ունենք: Սակայն այս ինքնագոհութիւնր ցնորք մնալու պիտի
դատապարտուէր, երէ հբբեք մեր բոլո՜ր հայրենակիցներուն նիւթա­
կա՛յ եւ բարոյական լրիւ գործակցութիւնը օգնութեան հասած չրլւար
մեզի : Առանց անոր , դիւրին չէր այս մատեանլւ՛ իրականւււթետն վե­
րածելու հաւատքր անսասան պահել լքեր քով :
Ուրեմն, կրնշանակէ թ է ձեռք բերուած արդիւնքը գործն է ընդ­
հանուրին : Մենք սւ| սպասարկողները անոնց :
Եթէ "եԵՌը Հայ Ատավւազարր յաջողեցալ ֆիզիքսալէս փճացնե՛լ,
բարեբախտաբար գալոց Հայ սերունդներու յիշողութենէն պիտի
չկրնայ ջնջել անոր հոգեղէն ու ոգեղէն դ|ո1*
ա
<||ւծ՚|1՝ շնորհիւ, ա՛յս
ւքատեանին :
ԱՐՏԱՇԷ-Ս ՊԻՊԷՐԵԱ՚ե
ՎԱՐԴԱ1 Ե1ԻՇԷԵԱՆ
Fonds A.R.A.M