աււթահ՝ ուրախութիւնն
ու ոգեւորութիւնը
նկարագրել
անկարելի
է :
Ամէն բերնի մէջ
ա
Ղ°ք^Ք
մը
%
մաղթանք մր , օրհնութիւն
մր կար։
Երկուշաբթի
յ
շուկան բոլոր վա ճա ո.ատ ո ւններ ը դբօ շաղա րդուահ
էին։
ժամը
վեցին ժողովրդային
սաուար թափօր մր Ա* Հրեշտակա–
սլեա եկեղեցիէն
ճամբայ
ելաւ,
գէսլի կառավարական
սլա շաօնաաո ւն
շ %
թափօրին
առնելէն
կ՚երթային
երաժշտախումբ
մը որ Համիտիյէ
մ ար֊
շշ կր նուագէր
(
եւ Հայ եւ
քՒուրք
երիտասարդներ
թեւ
թեւի
օսմ .
դրօշակներ բարձրացուցած
էին; Արտառուէ բան էր տեսնել Հայ երի–
ւոասարգ
ուսուցի
էին
թեւը
թուրք ծերուկ մսավաճառը մտած՝ միաբե­
րան ո Լ սրտաբուխ <ձՓատիշահըմ էօք եա շա՛
աղաղակելը : ք&՝ափօրիե
ընկերացած
էին բոլոր քահանայից գաս
ը եւ
Հա յ մեծամ եծներր
։
քՒափօ–
ր ը որ չափ կր յառաջանա ր ա յն չափ կը ստուարանա ր , ա յնսլէս որ (IԼ–
զուն Զարշըն իր ահագին լայնքովն
ո ւ երկայնութիւնովը
նեղ ո ւ անբա­
ւական եկած էր ժողովրդ ին
։
լ\ամբան , պատշգամներէն
ո ւպատու­
հաններէն ծաղիկներ կր թափէին
թափօրին
վբ
ա
ձ՛ Ե"*–կան թափօրին
մ էջէն շատեր իրենց անպատմելի ուրա խութենէն
գրգուած
վաճաուա–
աունեբուն
վր ա յ կախ ու ած գրօչակ^-՚հրվլ
կր քաշէին , կ՚առնէ ին ու //-
րենց ուսերուն վրայ կր բարձրացնէին
%
կառավարական
շէնքին
առջեւ
կը սպասէ ին ար գէն թափօրը
ընգո ւնե լո ւ , գա յմ ագամ պէ յը , գինուս֊
րական
հա դարապետ ր ու բոլոր զինուորական
ո ւ քաղաքա
յին պա շ–
տօն ե ան ե րը ։ Հոն՝ գա յմ ագամ պէ յր նախ պա շտօնապէս
հ ագո բդեց
ժողովուրգին
Ա ահմանագրութեան
օրէնքով Վեհ՛ կայսեր
անխտիր
իր հպատակներուն
շնորհած կեանքի
ք
է
ս
էքէ
*
իւաւունքի ու պատիւի
ազատութիւն
ը , որուն համ ար ժողովուրդը
միա բերան ու սրտագին
ձՓատիշահրմ չօք եաշա» աղաղակելէ չէր գագրեր ո ւ չէր կշտանար :
Յե աո յ կարդացուեցաւ՝
Ա ահմ անագրական
օրէնքի
շնոըհմ ան պա զտօ­
նական հեռագիրր , որուն
ընթերցումը
հարկ
կ^Բքլաբ
Ընդմիջել
որո֊
տրնգոստ ծափերուն ո ւ ՀՀՓ ա տ ի շա հ րմ չօ ք եաշա» անկեղծ
մ աղթանք–
նեբուն հետեւանքով։
/*
դիմաց
թափօրին , դպրեվանքի
օսմաներէնի
ուսուցիչ Ատեփան էֆ ՚ Թապագեան
,
թուրքերէն
գեղեցիկ ճառով մր
յայտնեց
ժողովուրդին
ուրախութիւնը
եւ խնդութիւնը
,
եւ
1*
,
ս
ԳՐ^*$
գայմագամ
պէյէն որ ժողովուրդին
այս երջանկաբեր
առթիւ
ունեցած
երախտագիտութիւնը
հեռագրէ մեր հայրագութ
Վեհ* կայսեր։
Տե–
աոյ թավւօրը
նոյն խանդավառութեամ՛բ
գնաց
մայէթր
ասքէրիէի
առջեւ,, եւ միեւնոյն երախտագիտութեան
ել ցնծութեան
ցոյցերր
կա­
տարեց
։
Զինուորական
հազարապետ
փեամիլ պէ յ յոլւլուած
,
պա­
տասխանելով
եղած ցոյցերուն
,
ըսաւ*
^Օսմանցիներ
,
այլեւս մեր մէջ
թուրքի
եւ
հայի խտրութիւն
էկ
ա
յ
•
այլեւս եղբայր ենք մենք
ու
աղատ *
410
Fonds A.R.A.M