445
«
ծանծաղ տեղ» Պիտ.«դանդաղ» ԱԲ. որից
ոճով՝
ի ծանծաղ հանել
կամ
ելանել
«
ա
֊
ոաաման մի ճար գտնել» Ոսկ. մ. ա. 20, գ,
4, 14.
ծ անծ աղա գ ոյն
Ոսկ. ա. տիմ. ժդ. Սե­
րեր,
ծանծաղամիտ
9–.
մակ. բ. 15.
ծանծա­
ղուտ
Վեցօր.
ծանծաղապէս
«
ա
ռ
երեսս»
Միքս. աս. 595։
֊
Կրկնուած
է
ծան
կամ
ծ աղ
արմատից։
նՀԲ
լծ.
դանղաղ, ցած, սուղ
և թրք.
Տ9՜(
«
ծանծաղաջոլր»։
Հիւնք.
Տանտա­
դոս
յատուկ
անունից։
Վերի ձևով են
մեկնում Տէրվ. Մասիս 1881 մ այ. 11 և
Աճառ. ՀԱ 1899, 233,
ԳԻՌ. — Ախց. Կր.
ծանծաղ,
Մշ.
ծանձաղ,
Խրբ.
ձ՚անձաղ,
Սեբ.
ցանձաիւ
«
ծանծաղա–
ջուր», Ոզմ,
ծ անծ աղ
«
ծանծաղամիտ»,
Ալշ.
Մշ.
ձ՚ ա նձ ա ղ
«
ցնդած», Տիգ.
ցանցաիյ
«
խեղ­
կատակ, ծաղրածու»,
Ղրդ.
ցանցաիյ
«
ճա­
հիճ».— նոր բառեր են Բլ.
ձ ՚ ա ն ձղ ե լ = ծանծր–
ղիլ, ծանծողիլ
Վն. «յիմարիլ,
ցնորիլ,
ցնդիլ,
խռֆիլ»,
ծանծղտոլիլ
Տիգ.
«
խեղկատակու֊
թիւններ
անել»։
ՓՈԽ.
—
Վրաց. ^Ե^ծռո–
ծանծալա
«
փո­
սի կամ ջրի վրայից
անցնելու համար դրու­
ած տախտակ»։
Իմաստի զարգացման հա­
մար պէտք է նկատել՝ որ ծանծաղ տեղեր ր
գետերից
անցնելու
իբր միջոց են ծառա­
յում։
ԾԱՆԾԱՔԵԼ
«
ծամել,
ծամծմել,
լղրճկևլ»
(
ըստ
նՀԲ), «ուտել անյագ» (ըստ ՋԲ)։ Ու­
նի միայն
Սիրաք լգ. 19 «Կեր
որպէս
մարդ՝ որ ինչ կայն առաջի քո և մի ծան–
ծաքեր»–
լն. գՕԼ՞ՀՇ ձձԼ
0
^&0(ԱԱՕ՜
17.
7։0
թ17.Տ՛.–
(14
X1 օօւ,
ա\
;
յ
.7
յ
8
ւօւԱ
.23
ս)
(
մի ծամծմեր)
ս
.7
|
֊
Կրկնուած
է թերևս
*
ծանք
արմատից։
լնք.
Տանտաղոս
յատուկ
անունից։
Վերի ձևով Աճառ. ՀԱ. 1899, էջ 233,
"
ԾԱՆՐ
(–
նու,
֊
նունք,
֊
նունց)
«
կշիռով
ծանր», փոխաբերաբար
նաև «սաստիկ,
շատ, հաստ, թալ (ձայն),
ծանրաշարժ,
դժուարին,
թանկագին,
ժանտ,
դաժան»
ՍԳր. Եփր. ել. Ոսկ. մ. բ. 13. «յղի» ԱԲ.ո֊
րից
ծանրանալ
ՍԳր. Մծբ.
ծանրել
Ել. ժէ.
12.
Սերեր,
ծանրութիւն
ՍԳր. Եզն.
ծանրա­
նաւել
Գծ. իէ. 7.
ծանրարթուն
«
ուշ արթ­
նացող» Ոսկ.ա. տիմ. և ես.
ծանրաբան
Ոսկ. Բ կոր.
ծանրաձայն
Ես. լգ. 19.
ծան­
րախօս
Ես. լե. 6.
ծանրանդամ
Վեցօր.
ծան­
րաբեկ
Վեցօր.
ծանրաբեոն
Օր. լ. 11. Ոսկ.
ծանրագին
Մտթ. իզ. 7. Եզն. Վեցօր.
գլխա–
ծանրիլ
Պիտ. նոր բառեր են
ծանրաբարոյ,
ծանրսւկշիո, ծանրաչափ
ևն։
֊
Փոխառեալ
է կոՎկասեան
լեզուներից,
հմմտ. վրաց.
ծոնա
«
ծանրութիւն,
կշռել»,
ձ^(ո6օ ածոնա
«
ծանր
կշռել, ծանր
լինել»,
ետ^ՐւՏօ սածոնի
«
ծանրութիւն,
կշիռ,
կշռելու գործիք»,
լազ.
ծին
«
կշռել»,
ծիների
«
կշռուած»։
—
Աճ.
Բ6է6Րա.
62
լծ.
թանձր։
ա\Խ
Տ՝^–
ՃԱ-՛
44, 552, 554, 557
սանս. §աս
հոմանիշի հետ։ Հիւբշ. )Լ2 23,23 օսս
2
ԱՈ։
Տէրվ. Նախսդ. 78 սանս.
§31՜Ա, §Ա1՚Ա,
յն.
(3
*
ք
>6<;,
լտ. ^&Հ\Տ, գոթ.՝ճճաԱՏ բառե­
րին
ցեղակից,
հայերէնր իբր
*
ծ ս ւ ր – Ր
ձևից յառաջացած։
Հիւնք.
անուր
բա­
ռից։
ԲՁէաեՁՈ>՛ Տ ձ
1, 197
յն.
–(
ՏԱ.Ա)
«
լփ եմ», լտ.
§61110
«
հառաչել»
բառե­
րի հետ։
Բ6ճ6քՏ6Ո,
Նպաստ 48 նախա­
ւոր
նշանակութիւնը
դնում է «յղի» ե
համեմատում է հյ.
ծին, ծնանիմ,
յն.
–(
ւ՚-րօլաւ,
լտ.
§ւ§ոօ։
Գիքի,֊Պլ.
ձանրր,
ձւսնրը,
ձ ւ ւ յ ր ր ,
Զթ.
ձ օ ն ր ր , ձոնրր,
Ալշ. Երև. Ղրբ. Մկ.Մշ. Մրղ,
Շմ.
Ոզմ.
Ջղ. Վն. Տփ.
ծա՚նդրր,
Գոր.
ծա՛նդրը,
Ախց. Կր.
ծ ա ն ս ւ Ր ,
Սլմ.
ծ ա ՚նդըո ,
Տիգ.
ձանդր,
Սչ.
ձա՚նդրր,
Ննխ.
ձ ա ՚ ն –
դ ը ո ,
Ագլ.
ծ ո ՚ ւ ն դ ը ր ,
Հմշ.
ձօնդրը,
Ռ.
Սեբ.
ձ ա ՚ ն յ ր ,
Խրբ.
ձայր,
Պրտ.
ձայրը,
Ասլ.
ձ Է օ ՝ ր յ ը ,
Հճ.
ձօր,
ձօրը,
Ակն.
ձօյը։
Գաւա֊
ռականների
մէջ գործածւում է նաև նոր ի֊
մաստներով. ինչպէս՝ «դժուար,
լուրջ, խուլ,
վիրալորական,
թանկ,
յղի, մի քիչ
նեխու֊
ած», որոնց համար հմմտ. արաբ. Հ-Տ–*–*
՝
^ճզ\ «ծանր. 2. յղի. 3. ականջր խուլ» (Կա֊
մ ուս,
թրք. թրգմ. Գ. 154), թրք. ^ \
Ձ՜՚^Հ
«
ծանր, լուրջ, մի քիչ հոտած, խուլ» ևն։ նոր
բառեր են
ծանրաբան
«
ծանր գործ»,
ծ ա ն ­
րագոգոթ, ծանրած,
ծանրոց, ծանրանց,
ծանրապար, ծանրկեկ, ծանրքաշ, ծանրոտք
«
յղի»
(
հմմտ. Առաք. պտմ. 356. Կանայք
յղիք և ծանրոտք) ևն։
Դ
Fonds A.R.A.M