309
սանս. §ՅՈձռ. «բարձունք»։ Մաո
Յ Ճ Օ
19, 158
վրաց.
ծվերի
հոմանիշի
հետ յաբեթական
ծյր
արմատից։
րՀՅՐտէ,
Յուշարձան 402, 408 սումեր.
է1Մ
«
բարձրութիւն,
ծայր»։
Թիրեաքեան
ՀԱ 1912, 288 սոյն ընդ
սայր, սար;
Բշէտրտտօո,
Խ.
ս.
Խտ.
Տէսճ.
էջ 110
ծագ
«
ծայր»
բառի խաչաձևմամբ
սայր
բառի հետ։
ԳԻՌ.֊Ախց.
ծար, ծէր,
Ալշ. Երև. Կր. Մկ.
Մշ. Մրղ. Ոզմ. Ջղ. Սլմ. Վն. Տփ.
ծէր,
Հմշ.
ձէ՝ր,
Խրբ.
ձ
ա
ր ,
Ասլ. Ննխ. Պլ. Ռ. Սեբ.
ձար,
Զթ.
ձ ա յ , ձար,
Հճ.
ձայ.—
նոր բա֊
ռեր են
ծայրիկ, ծայրկորու, ծայրսյոչ, ծ այր­
ծաղիկ, ծայրվայրիկ, ծայրք
«
րնտիր
բուրդ»։
ՓՈԽ.—Վրաց.
^30՛^° ծվերի
«
ծայր, գա­
գաթ, վերջ, սպառուած»,
^ 3 0 ^ ° ^ ^ ° ծվերիա–
նի
«
սրածայր»։
–
ք–՚ԾԱՆ
«
ճանաչել». արմատ առանձին ան֊
գործածական,
որից կազմուած են
ծանու­
ցանել
«
ճանաչել տալ, իմացնել,
յայտա­
րարել»
ՍԳր.
ծանուցիչ
Ոսկ. ես.
ծանօթ
«
ճանաչածը,
մերձաւոր, ազգական» ՍԳր.
«
գիտակ, տեղեակ» ՍԳր. «յայտնի» Ոսկ ես,
ծանօթս տալ
«
ճանաչել տալ» ՍԳր. Եւս. քր,
Ոսկ.յհ. ա. 1. Սեբեր.
ծանօթական
Կորիւն.
Ագաթ. Ոսկ. մ. բ. 16 և ես. Սեբեր.
ծանօ­
թաւոր
Ոսկ. մ. ա. 1.
ծանօթոյք
Ոսկ. մ. ա. 4.
ծանօթութիւն
Ոսկ. յհ. բ. 12.
անծ անօթ
ՍԳր.
կ անխա ծ ան
(
չունի ՆՀԲ) Ոսկ. բ. տիմ. 254.
անծան
Զքր– կթ՛ մտթ. Ոսկ.յհ. յիշ.
բարե­
ծ անոյց
Պիտ.
դիւրածան
Փիլ. լին,
նախա­
ծանօթ
Ագաթ. Բուղ,
դժուարածան
Պղատ.
մինովս,
հրեշտակածանօթ
Ագաթ,
լաւածա­
նօթ
Փարպ.
կ անխա ծ անոթ
Ոսկ. մ. բ. 8. նաև
հանաչեմ
բայի
այլևայլ
ժամանակները
(
կար.
ծանեայ,
հըմ.
ծանի՛ր,
դերբ.
ծանուցեալք,
ինչպէս և
վեր-ծսւնել, վեր­
ծանող,
վեր-ծանութիւն
ևնյետին բա­
ռերը, որոնք թարգմանուած
են յն. Ա՝/~–
"
ր^Ա)07.(0
հոմանիշից։
Նոր բառեր են
ծա­
նուցագիր, ծանօթագրութիւն, վ աղա ծ անօթ
ևն։—Այս
նոյն
ծան
արմատից է կազմուած՝
չ ածանցականով,
ճանաչել,
որի նախաւոր
ձևն է
*
ծանաչել.
նախաձայն
ծ
ա գգուելով շ
ձայնից՝ վերածուել է իր աստիճանի
շչող
ն.֊ի. նման փոփոխութեանց
օրինակներ են
Աստուծոյ >
գւռ.
Ասծուծու, ո ւ ս ո ւ ց ի չ է
աղալ.
ուսուչիչ, աչից>^&. աչիչ, գ ո յ ժ > ժ ո յ ժ , աս.
տուհ>աշտուհ,
ս ոհի>շ ոհի ,
*
հր աժե ս տ >
հրաժեշտ
ևն։
֊
Բնիկ
հայ բառ՝ հնխ.
սղեալ ար­
մատից, միւս ձևերն ենհնխ.
§՚6Ո6–, § ՚ 6 Ո 0 ,
5՚
Ո6–, §՚ՈՕ–.
հմմտ. սանս. ՀՀ\
յ Ո Յ
(
ներկ.
ՏԳ\֊\\(<\
յ Ձ Ո ճ է ւ ^
«
ճանաչել, գիտել,
ծանօթ
լինել». ցԱ7ք
IՈ ՅէՅ -
«
ծա նօթ», ջ\\\7\՛
յՈՅէ1–
«
խնամի»,
զնդ, ^ *>յ
23
Ո
«
ճանաչել, գիտե­
նալ»,
շ՜ՅՈՅՈէւ
«
գիտեն»,
3231
Ոէ1
«
գիտու­
թիւն, ծանօթութիւն»,
2
ՈՅէՅք
«
ծանօթ, գի­
տակ», հինգոլստ.
էյլյԼ֊» յ Յ Ո Ո Յ
«
գիտենալ,
ճանաչել, հասկանալ»,
դնչ.
յ Յ Ո Յ \ ^ 3
«
գիտե­
նալ, ճանաչել»,
հպրս.
քքք
^ Հ քքք
Յ ճ Յ Ո Յ
«
գիտաց»,
Հ Հ ք ք Հ Հ Հ ՜ ք ք ք | Տ քքք &
տ
I Հ
*
~
– \ 5
Ո Յ Տ Յ է 1 7
«
գիտասցեն», պհլ.
ՏՈՅՃւՅՈ, ճ Յ Ո 1 Տ է Յ Ո ,
պրս.
ճՅՈ-ՅՈւ
«
գի­
տեմ», (֊*~>–ձձ
5
ւՈ՝ՅՏՅա
«
ճանաչեմ»,
քրդ.
23–
Ոա, ՈՅՏ1Ո,
աֆղան.
բ623ՈՁ1Ո,
օսս.
20
ՈԱՈ7,
յն.
ք ւ - ք Vս>-^•Հա=^ս^ր. "րս)(3%0>
«
ճանաչեմ»,
ՀաՈՀ
«
ծանօթ,
խնամի, ազգական, եղ­
բայր»,
"
քՏքԱ^10>«0
«
ծանուցանել,
յայտա­
րարել», հլտ.
§ՈՕ–ՏՇՕ
–
լտ.
ՈՕՏՇՕ
«
ճանա­
չել, գիտել, սովորել»,
^ՈՅւ՜ԱՏ
«
ծանօթ, գի­
տակ»,
1
§ՈՕքՕ
«
անգիտանալ»,
ՈՕէսՏ
«
ծա­
նօթ», գոթ.
ԿՅՈՈ
«
գիտեմ»,
1
ա ո ո ա ո
«
գի֊
տեմք»,
1
աՈՈՅՈ
«
գիտել,
ճանաչել», հբգ.
(.
ՈՈՅՅՈ
«
գիտել»,
1
ս1ՈՈՅ Ո
«
գիտենալ, կա­
րենալ»,
1
<6ՈՈՅՈ
«
ճանաչել», գերմ.
1
<6ՈՈ6Ո,
անգսք.
ՕՈՅ^ՅՈ,
անգլ. հոՕՊՏ, հիռլ.
ցՈ1աՈ7
«
ճանաչեմ»,
Յ Ճ - ^ Շ Ո - Տ Յ
«
ծանեայ»,
§ Ո Յ է ե
«
ծանօթ, սովոր», լիթ.
21
ՈՅԱ, 21ոճէ1
«
գի­
տել»,
26
Ո
1\1
ՁՏ
«
նշան»,
լեթթ.
21
ՈԱ, 21Ո&է
«
գիտենալ»,
հպրուս.
6
քՏ1ՈՈՅէ
«
ճանաչել»,
հսլ.
շ Ո Յ յ ՚ Յ , 2ՈՅւ1
«
ճանաչել»,
2
ՈՅ
1
<
Ա
«
նր֊
շան», ռուս.
Յ Տ 3 1 ե
«
գիտենալ»,
ՅՈՅՃ՚ե
«
նը֊
շան», ալբան.
Ո ՚ օ հ
«
ճանաչեմ» ևն
( 8
օ 1 Տ Յ Շ գ
142, 148, ՝
^ 3 1 ճ 6 349, 523, ՚ Ո - Յս ե Ո Յ Ո Ո
3 7 0—1 ,
Ո օ ա § 5 3 4
և §
7 9 3 ,
Ր օ է օ ա յ , 1,
579,
ՏքՈՕԱէ–^6ւ11
6
է
6 4 6 ) :-
Հիւբշ. 455,
ք Տե՛ս նաև
Ծ ԻՆ / ,
Fonds A.R.A.M