ԾԱՄ
441
ԾԱՄ
կոր,
իբր
կամարակոր։
Հիւնք. իբր
կա­
մակոր,
պրս.
խէմ
«
կոր»։
Ուղիղ մեկ­
նեց նախ Այտընեան,
Քննակ. քեր. էջ
310,
որից անկախաբար Աճառ. (անտիպ
)։
Հացունի, Պատմ. տարազի, էջ 10
ծամ
բառից, իբրթէ «մազերի
նման
ծուռ»։
ԾԱՄ.
արմատ
առանձին
անգործածական,
որից
ծամել
Յոր. լ. 5, Յայտ. ժզ. 10. Ոսկ.
յհ. ա. Եփր. աւետ, «մտքով
որոճալ» Ոսկ.
յհ.
ա.
10.
ծամելի
կամ
ծամելիք
«
ծնօտ»
Դատ. դ. 21, 22, ե. 26. Նիւս, բն. Մազ.
ծամոն
«
ծամելու մազտաք» ՋԲ.
անծ ամ
Յոբ.
ի, 18.
մեղմա ծ ամ
«
մեղմ
ծամելով, որո­
ճալով» Վեցօր. 192 (ձեռ.
մեղմաժամ) , ծա–
մոլ
«
այնչափ
թանձր՝ որ կարելի է ծամել»
(
նորագիւտ բառ) Վրդն. սղ. կր. էջ 229 (I՛
ժամ խաչին ծարաւմանն
վասն
չարութեան՝
լեղեաւ թանձրացուցին
զքացախն,
մինչ ծա֊
մոլ էր).
անծամելի, դժուարածամ—
նոր
գրականի մէջ գործածական
բառեր։
= Թուի բնիկ հայ բառ՝ հնխ.
^ ՚ տ է ) հ –
ար­
մատից,
հմմտ.
սանս. 7Ր^\
յՅՈ1եհՅ–
(
ւերախ, ծնոտ, ատամ»
յ յ Ա ^ 7 "
յ՚31ոեհ>՚3–
«
կտրիչ ատամ կամ սեղանատամ», ՀՀ
յտեհ,
քՐՅ-ք
յՁ ա հհՅ
«
հախռել»,
յյ73Հ77^ք
յ՚Յ ա ե հՅ ^ Յ է ւ
«
մանրել, ջարդել»,
զնդ.
ՒԼ31Ո–
23
աե37Ձէ1
«
ջարդել»,
29
անտւյՈձ^ՅՈ1
«
ջար­
դում էք»,
^օւյւաօււ,
՚
Հռըէքփօ..
«
անասունի
ծնօտ, թռչունի կտուց»,
Հ0\1<ք՚.0Հ «սեղա­
նատամ», ալբան.
Ժտաե, ճՅ ա բ
«
ատամ»,
Ժտաբ
«
ցաւում է», հսլ.
23
ես
«
ատամ»,
2
§–
եՅ
«
պատառել»,
լեհ.
շտե,
ռուս. Յյ6՜ե «ա֊
տամ», լիթ.
23
Ո1եՅՏ
«
գերանի
եզր»,
261
ՈեւԱ
«
կտրտել»,
լեթթ.
շսօետ
«
ատամ»,
հհիւս.
1
<ՅՈ՜1եք
«
ատամնաւոր
գործիք,
սանտր»,
հբգ.
օհՅաթ, շհՅաե,
\
օւտն, մ
ԲԳ
.
1
օաե,
1
օոաւ,
Խտ,
անգլ.
օօաե,
գերմ.
1
^3ւաո
«
սանտր»
(
ՑօւտՅօգ 153,
7
քՅսէռւՅՈՈ
369,
^ Յ 1 Ճ Շ 336,
ա ս § 6
2 3 8 ,
ԲօԽա>՛ 1, 5 7 5 ) ։
Հնխ.
ց ՚ ւ յ ւ ե հ
(
ամբողջական
արմատը
^ ՚ 6 ա ե հ , ց ՚ Օ ա ե հ– )
հայերէնի մէջ տուել է
նախ
*
ծամբ,
յետոյ թերևս
*
ծ ամմ–
և
ծամ–,
ճիշտ ինչպէս
ունինք
գերմանականում։
Լ֊\§.
Սւ
՜
§6ՇՇհ.
465
սանս.
յ Յ ա
«
ու­
տել, ծամել» արմատից, որշատ անա­
պահով է համարում
նոյնը՝ Խտ.
Տէսճ.
§ 1037, Տէրվ. Մասիս 1881 մայիս 11
ծամել, ծասքել, ծանծաքել
դնում է
ծա
«
ուտել» հասարակաց
արմատից։
Նոյն,
Նախալ. 86 հյ.
ծամել, ծամ, տամալիք,
տուն
դնում է հնխ. ձճ «կապել,
պնդել»
արմատից, որից հանում է նաև սանս,
ձճ, յն.
Տտօ), §տս.ա
«
կապել»,
8
<*(յ^տէօ>
«
նուաճել»,
ՕՕքէՕՀ
«
տուն», լտ.
(1
օՈ13–
^Շ «նուաճել»,
ճօքՈԱՏ
«
տուն», գոթ.
էւտւ՜յՅՈ
«
շինել»,
^ՅէՅայՅՈ
«
նուաճել»
ևն։
Հիւնք.
ծամ
«
մազ»
բառից։
Վերի
մ եկնութիւնր
տուաւ
8
ս
§ § 6
\
Լ2
32,
11։
Հիւբշ. IV
ճոշ.
10, 48
յիշում է
նոյնը, բայց
սպասում է Հայ.
ծսււքր*
ԲՅէաեՅՈ;/
ՀԱ 1906, 345
բաղաձայնի
կորուստը բացատրելու
Համար
ենթա֊
գրում է հյ.
*
ծ ա մ բ ն ե մ > * ծ ա մ ն ե մ >
*
ծ ա մ մ ե մ > ծ ամեմ։
Մառ
3 80
22, 44
վրաց.
նամա
«
ուտել»
բային
ցեղակից
է դնում։
8
ս
§§6–/»
մեկն ութիւն ը ընդու­
նում է
801
ՏՅՇգ,
իսկ ՝Գ1Ճ\ՃՀ. ևն չեն յի­
շում։— Պ ատահական
նմանութիւն
ունի
ավար.
ԸՅՈ՜Ա26
«
որոճալ,
ծամծմել»։
ԳԻՌ.–Ալշ. Մշ.Ջղ. Սլմ. Վն.
ծամել,
Ախց. Գոր. Երև. Կր. Ղրբ.
ծամէլ,
Ագլ. Մկ.
Շմ. Ողմ. Տփ.
ծամիլ,
Հճ. Աչ.
ձամել,
ննխ.
Պլ. Ռ. Աեբ. Տիգ.
ձամէլ,
Մրղ.
ծամըէլ,
Զթ–
Խրբ.
ձամիլ,
Ասլ.
ձամէ՝լ,
Հմշ.
ձօմուշ։ —
Թրքախօս
հայոց մէջ թրք.
–1
շ –1Ո61<
բայա­
կերտ մասնիկով աճած՝
ծ ամէ լլ էմէ ք
«
ծա­
մել» Ատն. (Արևելք 1888, նոյ" 8 — 9),-
Նոր բառեր են
անծամել, անծամելովի, ծամ­
տաք, ծաման, ծամոլք, ծամոց, ծամծմել,
ծամծմոտել, ծամծմորել, ծամլմորել, ծամ–
ծրմացնել, ծամարան։
ՓՈԽ. — Հայ-բոշայերէն
ծամիւը-կարիշ
«
մազտաք, ծամոն»,
իւր, իշ
յալելուածների
համար հմմտ.
ծածկել, քերել, քարշել, կտ­
րել
բառերը
իսկ գնչ. Հ2ւՈՂնւՇ1՝ձ\էձ «ծամել»
ծագում է ուղղակի սանս.
03111
«
ուտել»
ձևից։
ԾԱՄԱԿՈՒՏ,
անստոյգ բառ. մէկ անգամ
ունի Մագ. լգ. «Ծպտեալ ծամակուտ ծուա­
րեալ»։
ՆՀԲ գրում է «Եթէ չիցէ գրևլի
ծա­
կամուտ,
ուր իցէ նմանութիւն
եամաց յա-
ճախելոց». ՋԲ չունի, իսկ ԱԲ
դնում է
պարզապէս «որ ծամի կը նմանի»։
Fonds A.R.A.M