սակաւ»
(
Բ Ձ Տ թ Ձ է ւ )
, 1
օ1
<0
«
կամաց, քիչ»,
1
օ–
1
<01՜0
«
մի քիչ, կամացուկ»
( \
շ լ \ \ \ ձ ո է ) .
—
այս
բառերը
ԲՁՏթՁէւ
կցում Է սանս.
1
Ձ§ Ո Ա
«
թե֊
թև», սլ.
\
Շ
(*0
Ճ «թեթև», բուլգար.
«
թեթև»
բառերին։
*
ԼՈԿՐՆ, ի, ի-ա
հլ. «վուշից,
կիրից և իւ֊
՛
լից շինուած մածուցիկ
նիւթ՝ որով
զանազան
կոտրած ամաններ
են կպցնում, կոծիկ», ու֊
նին միայն ՀՀԲ, ԳԳ, այսպէս նաև Թորոսեան,
Տե տրակ համառօտ
բա ռարանի, եա խիջևան
1794,
էշ 34 (լէօքի,ն կպչոտն՝ որ է
լո կ ոնդ
որից
լոկոնել
«
լոկոնով
կպցնել»
ՀՀԲ։
֊
Արաբ,
1
ւպԱՈ,
որից
նաև
թրք.
ՀյՀձ \
1
ս1
<ԱՈ,
151
<ԱՈ
«
է սա իր ինչ, զոր բամբակաւ
և իւղով կտաւատի
և կրով կազմեալ
ծեծեն,
և այնու զփողրակս ջրոց ամրացոլցեալ
Հաս­
տատեն
և պնդեն» (ԳԴ պրս.
ւղենակիյր
բա­
ռի տակ),
«
մի տեսակ
անթափանց
կոծիկ՝
որ գործածւում
է աղբիլրների
և լոգարաննե­
րի շինութեան
մէջ»
ք Տ
^ Ձ Ր Օ Տ
՚
ե I I ,
192)։ —
Արաբ, բառը չունի Կամոլս. գիտէ ԳԴ։ — Աճ,
ԳԻՌ.— Մշ.
լոգ, լօգոն
նոյն նշ. (կայ
նաև
Երև. Ղզ՛ ըստ
Ամատունի,
Հայոց բառ
ու
բան, էշ 256), Արբ.
լէօք,
ննխ.
լօգ
«
ձէթով ու
գաճով պատրաստուած
խիւս՝
պատուՀանի
ապակիներր
շրջանակին
ամրացնելու
Հա­
մար»։ Որից
լոկէ լ
Բբ. «կոտրած
ամանները
կպցնել զոկով»,
լոկհող
Բբ. «մի տեսակ
մութ֊
կարմիր կապտագոյն
Հող՝ որով կպցնում են
կոտրած
հողէ ամանները»։
Անշուշտ տարբեր
չէ
լոկոնել
Մլկ. «լղրճել, կեղտոտել, ա պա կա ֊
նել», կրաւ,
լոկոնուիլ
«
ապականուիլ»,
որ
գիտե նաև Վարդան Յունանեան,
Զեռբածու֊
թիւն, 1671, էջ 311։
1 –4–
ԼՈՂ,
«
լողալու
գործողութիւնր».
ընդար­
ձակ զարգացում ստացած արմատ
է, որ ե֊
րևում է
լող, լոյղ, լիւղ,
և սրանցից ածան­
ցուած
լօղ, լադ, լեղ
ձևերով, որոնք դրուելով
նաև նախաձայն
ղ֊ով՝ տալիս են
ղող, ղոյղ,
ղիւղ, ղօղ, ղաղ, ղեղ
ձևերը (ընդամէնը
12
ձև), այսպէս՝
լող
Ոսկ.
յՀ. բ. 41, Եփր. թգ.
456.
Վեցօր. 161.
լ ո յղ
Ոսկ. մ. ա. 7. Վրդն.
ծն. Արծր.
լիւղ
Ոսկ. Ա. կոր
.
Ագաթ. Կլիմաք.
Խոր.
լուղ
Խոր, Կղնկտ,
ղոյղ
Եփր,
թգ.
ա֊
ծանցմամբ՝
լողալ
Տօնակ.
լողել
Անյ. պորփ.
լողիլ
ՆՀԲ.
լուղիլ
Վեցօր. Կոչ.
լոսլել
Գծ. իէ.
43.
Կլիմաք. նոնն.
լուղալ
Վեցօր.
յիւղալ
Եփր.
ծն. քս. 18.
լիւղել
Կլիմաք.
լեղալ
Կլիմաք. Ա֊
րիստ. աշխ.
լօղալ
ՆՀԲ.
ղուղիլ
Ոսկ. մ. ա. 7.
Բ. տփմ. Բոլզ.
ղուղել,
Փիլ.
ղօղիլ
Յոբ. ծա.
ւ՚Հ. Վեցօր.
ղօղալ
Աեբեր. 108.
ղիւղալ
Մխ.
ւլտ. (այս
բոլորը երեք
բա յա կան
լծորղու֊
թեամբ՝
֊
ե լ , –իլ, ֊ալ^). լողակ
«
ձուկ
կամ
ջրային որևէ կենդանի»
Կոչ,
լողորդ
Ոսկ. խչ.
լուղորդ
Եզն.
լուղակ
Իմ. ժթ. 18 (սրա մի վրի­
պակ
գրչութիւն է
ձոլղակ
«
ջրային»
Բառ.
երեմ, էջ 191).
լուղական
Ագաթ. Վեցօր.
ղո ­
ղակ
Յճխ.
ղադակ
Վեցօր. Մագ.
ղաղան
«
լո֊
դարան կամ բաղանիք»
Բառ, երեմ, 193,
ղ օ ­
ղակ
Վեցօր.
ղօղորղ
Պիտառ,
լեղորղ
Ուռհ.
էջ 315 ևն։ նոր գրականի ընդունած
ձևն է մի­
այն
լողալ,
բայց
լուղորդ։
Ցօէէահ. 2 1 ա Օ
1850, 355
և
ձոՕՁ
88, 443
ք)1ս
արմատից։
Այվազովսքի,
Յղ. հնչման, էջ 8
ողողել
բայից։
Հիւնք,
լոգանալ
բայից,֊
8
ս
§ § 6 ,
8
էւ–§.
11
սանս,
թ1ս–,
թ1Ձ
\՚
Յէ6
«
լողալ»
բառին
է
կցում, իբր Հնխ.
բ 1 6 \ \ ՚ 0 – >
*
լ ե ո ղ > լ ա լ ։
Սագըզեան
ՀԱ 1909, 334
Հյ.
լոգանալ,
թրք. ^Ձզ&ա&զ և սումեր.
1
Յ §
«
լուալ»
ևն։
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Խրբ. ննխ. Պ լ. Ռ. Մշ. Սեբ. Վն.
լօղալ,
Տիգ.
լ՛օղալ,
Աչ.
լեղ տալ,
Գոր. Երև.
Ղրբ.
լղա՚նալ,
Ագլ.
լղա՚նիլ,
Տփ.
լիղնալ, լիդ
տալ,
Ագլ.
լուղիլ,
Ջղ.
լոլղանալ,
Ոզմ.
լ՛ուդ,
լ՚յուղալ,
Ասլ. Մկ.
լէօղալ,
Զթ–
լէօղ էնիլ, լու­
ղիլ,
Շմ.
լող տալ
«
լողալ»,
լղանալ
«
լոգնալ»,
Ալմ.
լողնալ
«
լոդալ»,
լօիւս տալ
«
լողալ»,
Մրղ.
լօղնալ
«
լոգնալ»,
լ օղ տալ
«
լողալ»,
Ախց.
Կր.
լօղանալ
«
լոգնալ»,
լօղ տալ
«
լո֊
Կալ»։ Սրանց մասին տե՛ս և
լոգանալ։ —
նոր
բառեր են
լողան, լողար, լողցնել, լողցնոլիլ,
ղՈՐտալող, թե.նլող
ևն։ Կրկնական
ձևեր են
լոլող
Գվ. «լուացուիլը,
լոգանք»
(
մանկա֊
կան բառ)
և
լոլողք
նշ. «Վարդավառին
իրար
վրայ ջուր ցանելու
սովորութիւնը»։
շ + ԼՈՂ.
«
գլան», այս պարզաււոյն
ձևի
տակ
հին Հայերէնում գործածուած
չէ. բայց
կայ
մհյ.
լող
«
տանիք հարթելու գլան» Վստկ. 189
(
Զամանն
ղերդ լող ի միջգետինն
գլորեա).
նոյն արմատից
են ծագում
լողել
«
գլանաձև
քարով
հարթել,
ողորկել (տանիքր,
կալր)»
Fonds A.R.A.M