ԼՈԳ
2 9 1
ԼՈԿ
միայն
լոգոտիլ
«
անշքանալ»
ձևի մէջ, որ ու­
նի Փէշտիմալճեան
բառարան, յաւելուած։ —
Ան ստոյգ
բառ։
ԼՈԳԱԼԻ
«
մարգախոտ»
(
որ է
լօշտակդ,
ու­
նի միայն Բառ. երեմ, յաւել, 567։
+ ԼՈԳԱՆԱԼ
«
լուացոլիլ,
ջրի մէջ
լոգնալ»
Փիլ. Պտմ. աղէքս. Յհ. իմ. «ոռոգուիլ»
(
տուն­
կի) Լմր. որից
լոգացոլցանել
Բուղ. ե. 7.
լ ո ­
գումն
Ոսկ.
յհ. բ. 15.
լոգութիւն
Կանոն,
լ ո ­
գարան
Պտմ. աղէքս. Անան. եկեղ.
լոգանք
Փիլ. Պտմ. աղէքս. — գրուած է նաև
լո կա­
նալ, լողկանալ
Աամ. անեց. շար. 157։
–
Բնիկ
հայ բառ՝
հնխ.
10՝՝/–
արմատից,
սրա հետ հմմտ. յն. ).օԽ
(
<ՀՂ6քա), ճօքտՕ),
հոմեր.
/,0
Ա) ( Հ )֊6քա)
«
լոլալ
։
լոլացՈւիլ,
լո­
գանալ»,
ճօսէթօ՝։ «բաղանիք»,
լատ.
\
շլ
՝
Հ0<Հ
\ 0 \ 0
«
լուալ, լոգանալ»
(
որից ֆրանս.
1
Յ \ ՚ 6 1 ՚ ,
իտալ.
1
Յ\^31՚6
«
լուանալ»),
գալլ.
13
Աէ1՚0
«
բա­
ղանիք», հ. իռլ.
1
օՅէհՁ1՚, քԾէհեՄ
«
ջրաման,
ջրանցք», բրտ.
1
օԱ321՝
«
դուռ, ջրի աւազան»,
իոզ.
1
օՇՈՅՏՅՄ
«
անձրև»,
կիմր.
§ ^ – 1 3 ա ,
կօրն.
§ 1 3 Ա
«
անձրև»,
հիսլ.
1 3
Ա §
«
տաք լո­
գանք», հբգ,
1 0
Ա
§ 3 ,
գերմ.
Լ Յ Ա § 6 ,
անգսք.
1 6 3
Ո ,
անգլ.
1
16,
1
^6
«
լուացքի
մոխրաջուր».—
արմատի ստորին ձայնդարձի (\ս) աճած ձևն
է \սճ, որից
հբգ.
1
սհհ6 Ո
«
լուալ»
( \ \
< ՚ Յ 1 0 6
418,
ՑօւտՅշգ 587, 1Հ1Ա
&6
295,
Բ օ Խ ո ^ 2,
441,
Տաօսէ–յ^6ւ116է 503)։֊
Հիւբշ.
452,
Աւգերեան, Բցտր, չւի, և կշռ. էջ 92
լոգարան
բառը կցում է յն. ճտ՝/ձ՝է՚ղ «լա­
կան» ձևի հետ։
Ուղիղ
մեկնեց նախ
Հիւբշ.
1
Հ2 23, 35։—
Հիւնք,
լոկ
բառից է
հանում ։— Աագրղեան ՀԱ 1909, 334 հյ.
լողալ,
թրք. \/ՅզձՈ\ձզ
«
լուալ»,
սումեր.
\
ջլջ՛ «լուալ» ևն։
1
Հ31՚Տէ,
Յուշարձ. էջ 406
սումեր.
1
Յ § ՚ ,
1
Յ § 1 3 § ՛
«
լուալ,
մաքրել,
մաքուր, ճերմակ»,
1
ս§՛
«
մաքուր, լուա­
ցուած»։ Թիրեաքեան, Արիահայ բռ. 175
պրս.
- *
յ
1
սյ
«
մերկ»
բառից։
ԳԻՌ.–֊Խրբ.
լօգնալ,
Աեբ.
լօգ՛նալ,
Տիգ.
լ՛օգնալ՛,
Հճ.
փգնօլ,
լիկնօլ,
Ակն.
լօյնալ,
Ասլ.
լէօյնալ.
միլսների
մէջ
լողալ, լողանալ
բայի հետ շւիոթուելով՝ կա՛մ դարձած է եր­
կուսի գումարր (այսպէս՝
Ալշ. Մշ.
լօղգրնալ,
Վն.
լօխկնալ,
Մկ.
|էօղկունալ,
Ոզմ.
լ օ ղ ՚ ա –
նալ^
և կամ ստացած է նրա միջին
ղ
ձայնր՝
իմաստի տարբերութեան
համար
բայական
ձևն էլ փոխելով, այսպէս՝ Ախց–
լօղանալ
«
լոգնալ, լուացուիլ» և
լօղ տալ
«
լողալ». Շմ.
լղանալ
«
լոգնալ» և
լըղ տալ
«
լողալ».
Խտջ.
լեղացվէլ
«
լոգնալ» և
լղօրդ՛ տալ
«
լողալ».
Տփ.
լօղնալ
«
լոգնալ» և
լօղ տալ
«
լողալ» ևն։
*
ԼՈՏ՝ՈՐ
«
կաշիէ թռչուն՝ վարուժնակ որսա­
լու համար, ֆրանս,
16
Աքք6յյ.
ունի միայն Նո­
րայր, Բառ. ֆր, 742
բ,
իբր նոր բառ.
նոյնը
գիտեն
Լուսինեան և Կոյլալ, Բառ. գերմ. էշ
598
ա։
֊
Իտալ.
1
օ
§ՕՐՕ,
որ րստ
ՆճէԿԷ֊ի
բառա­
րանի նշանակում
Է ֆրանս.
16
Աքք6։
Այսպես մեկնեց Ատ. Մալխասեան
(
անձ­
նական
)։
ԼՈԿ, ո
հլ. «սոսկ, միակ, պարզ»
Ղուկ.
իդ.
12.
Կոչ. 26, 56 (գրծ.
լ ռ կ օ ք դ 706"
(
գրծ.
լ ո ­
կովք;,
Կիւրղ. և Եփր, թգ, Ոսկ.
յհ.
ա.
9 — 11.
«
զուրկ, մերկացեալ, թափուր»
Ոսկ. մտթ. և
ես.
Կող. գ. «միայն, ևեթ» Ա. մակ.
բ,
37.
ո–
րից
լոկ ՕՐ
«
լուր
օր»
Շնորհ, թղթ.
լոկ ի լ ո ­
կոյ
Եփր. թգ. 421.
լոկաբար
Եփր. թգ.
լոկիլ
«
ղրկուիլ, թափուր
մնալ»
Եւս. պտմ. 108.
լոկատր
«
չքաւոր»
Ոսկ. պօղ.
ա.
339.
լոկու­
թիւն
«
չքաւորութիւն»
Եւս, պտմ, գրուած Է
նաև
լուկ
«
հազիւ»
Զենոբ.
Էջ 13,
լուք
«
իսկոյն
ևեթ» Նոր վկ. Էջ 342—3,
լօք
Քուչ. 44, 45,
Հիւնք. պրս. ^
1
սձ
«
մերկ»
թառից։
Պատահական
նմանութիւն
ունի յն.
0՝/,
դօ;
«
քիչ, փոքր», որի ցեղակիցն
Է հյ.
աղքատ։
ԳՒՌ.֊Մշ. Ջղ.
լոկ,
Ախց.
լօկ,
Ալշ,
լող,
Ննխ.
լօղ
«
միայն, ցամաք»
(
զործածւում
Է
միայն հետևեալ
դարձուածներով. Լոկ թեյ
խմեց (առանց
հացի).
Լոկ
ջուր
ևն). — Ալշ–
լոգ,
Աեբ.
լէօգ
«
անժուր,
առանց
իւղի (միս,
ապուր ևն)». Վն.
լոկ
«
թանի երեսի
աննիւթ
ջոլրր,
2.
մերկ», որից
Խտջ. Հմշ,
լօգօր
«
հենց
հիմայ, մի քիչ առաջ միայն,
հազիւ թէ».—
Ակնայ բարբառում
դարձել է բայերի
վերջր
կցւող թարմատար մասնիկ, ինչ. Ոլշր
կմնամ
ւի՜ւկ (արտասանւռւմ է
լիւգ^.
նռյնր
Մշ.
լուկ։
Երև,
լօք
«
առանց
հացի
և ուրիշ ուտելիքի»,
օրինակ
լօք չ ա յ ։
ՓՈԽ.–Գնչ.
1
օԽ
«
թեթև», 1ճՀ
1
օ1<0
«
քիչ,
Fonds A.R.A.M