Ժ Ա Ն
22
$
իբրև ածական. այնուհետև
նշանա­
կեց
«
ցնցոտի».
հայերէնր
պահում է
հնագոյն իմաստր։
Վերի
մեկնութիւնր
տուաւ
ի
/\.
Շւ
\\
շէ
Ի\ՏԼ 17, 248և մանա­
ւանդ
Բ ՏՃ
2, 4։
Թիրեաքեան,
Արիահայ
բռ. 128 պրս. ֊*Հյ>
մ3 2 3 Ո ճ
ձևից սգու­
ած։
ԳԻՌ.— Կայ
ժանսւեոք
Վն. «դէմքի դառնու­
թիւն, թթոլածոլթիլն», որթուի թէ
ժանգ, ժա­
նիք
և
ժանտ
բառերի
խառնուրդից է ձևա­
ցած։
ՓՈԽ.
—
Չգիտեմ թէ կապ
ունի՞ն վրաց.
յյ^6(8յՕ ժանտի
«
խոնաւութիւն,
թացութիւն»,
ՔՐԴ՝
Օ^՝՛ 23Ո
«
ժանտախտ,
ժանտամահ,
ծննդականի երկանց ցաւ»,
23
Ո 1<6էԱ6
«
ժան­
տախտ ծագեցաւ»,
6
^ 6 21Ո /–ՅՈ Ժւ1<651Ո6
«
այս կինր երկանց մէջ է»,
23
Ո-3 ՏՅՐՅ
«
գրի
խացւալ». (այս բառերր ձստճ,
Օւշէ. 1Հ1Մ(16
229
դնում է Փոխառեալ
հյ.
ժանտ
բառից)։
Ժ Ա Ն Ր
«
ընծախոտ,
ՅՇ0Ո1է
բոյսր».
ունի
միայն Քաջոլնի, Գ, 84, բայց չկայ բուն բա­
ռարանում (Ա. 26)
ՅՇՕՈւէ
բառի տակ։
Ժ Ա Պ Ա Ի Է Ն
«
զգեստի
եզերքի կարը, երիզր»
Յոբ.
լ. 18. դրուած է գրծ.
ժապաւինեալ
Ել.
լթ. 30 (որ ենթադրում է ուղղական
ժապաւի­
նի
ձևր՚Հ)
—
որից
ժապաւինել
«
եզերքը ժա­
պաւէն կարեր
Բուղ, «ակունքի
եզերքր ոսկի
քաշեր
Ել. լթ. 6։
ՆՀԲ
մեկնում է «ծոպ յապալէն
ծայ­
րից»։
Հիւնք.
ապաւէն
բառից։
Ժ Ա Ռ Ա Ն Գ ,
ի-ա
հլ. «այն անձը՝ որին է ընկ­
նում մէկի հարստութիւնը»
ՍԳր.
«
ժառանգու­
թիւն» Սերեր, «եկեղեցական,
կղեր»
Շնորհ,
թղթ. որից
ժառանգել
ՍԳր, Ագաթ,
ժաոան–
գեցուցանել
ՍԳր. Ագաթ.
ժառանգութիւն
ՍԳր.
ժառանգակից
ՍԳր.
ժառանգաւոր
«
Ժա­
ռանգ» ՍԳր. Ագաթ, «կղերիկոս,
կրօնաւոր»
Յճխ.
Յհ. կթ. (րստ յն.
"
Հ^քյՕՕտ;
«
վիճակ, ժա­
ռանգութիւն,
իւրաքանչիւր
եկեղեցու
բաժին
ընկած տեղր, եկեղեցականութիւն»).
անժա­
ռանգ
Եւս.
քր. Ոսկ. ես.
թա գ աժառանգ
Նար.
Տօնակ.
գեհենաժառանգ
Անան. եկեղ.
երկ­
նաժառանգ
Նար. Մծբ.
ժառանգական, ժա­
ռանգականութիւն
(
նոր բառեր)։
Հիւնք.
առևանգել
բառից։
ԲՅէաեՅ–
Ոյք
ՀԱ 1908, 213 հնխ. Հ՛ա «դատարկ
լիներ + հյ.
անգանիլ։ Բւշէտէ,
բ. տպ,
ժ. 114 սանս,
ՈՅւ՜ւՈ
«
առնող», լտ,
Ո6քՅճՄ61Ո
«
ժառանգութիւն»,
յն, ՝ԼՊ9
Ա
«
ծնողազուրկ,
այրի» ևն բառերի
հետ։
ԳԻՌ. — Գոր.
Երև. Մշ.
ժառանգ,
Ջղ– Ս չ,
ժառանգ՛,
Ալշ. Ախց. Կր.Սեբ.
ժաոանք,
Ագլ,
Ղրբ. Մկ. Սլմ.
ժառանգ՛,
Ոզմ.
ժո)ռանգ՚1,
Ննխ,
ժառանքէլ։
Ժ Ա Ռ Ա Շ Ն Ո Ր Հ
«
պարգև
ատոլ»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 124.
—
ուրեմն արմատր
ժա ռ
«
պարդ
1
ս>Գ
Ժ Ա Ռ Ա Տ
«
մագնիս քարը»
ՀՀԲ,
ՆՀԲ (տե ս
մագնիտ
բառի տակ), էֆիմ. 247 (Երկաթա–
քաշն կամ ժաոատն, որ մագնէտ և մղլադուզ
քար ևս ասի)։ Իսկ Բառ. երեմ, էջ 124
ժսւ–
ռաւտ
«
անդամանդ»
(
որ անշուշտ
դարձեալ
«
մագնիս» իմաստով
է)։
Ժ Ե Շ Տ
տե ս
Հրաժ֊ար֊իլ։
Ժ Ե Ր Ժ Ա Ր Շ Օ Ղ
«
անշարժական», այս տար­
օրինակ բառը գիտէ միայն Բառ. երեմ, էչ
124,
*
Ժ Է Տ .
անյայտ նշանակութեամբ և առան­
ձին անգործածական արմատ, որից կազմու­
ած են հետևեալ
բառերր.
ախտաժէտ
կամ
ախտ աժետ
ՍԳր.
ախտաժետութիւն
Մանդ.
ոիւաժետեալ
Տիմոթ. կուզ, էջ 220, 294 կամ
ւլԱաժատեալ
Կնիք հալ, էջ 181.
լուսնաժէտ
«
լուսնոտ»
Տիմոթ. կուզ, էջ 221.
նենգաժէտ
կամ
նենգաժոտ
էմր.
Իգն. Երգն. մտթ.
258.
Գնձ. որ և
նենգժոտ
Ուռհ. էջ401
որկորաժէ–
տոլթիւն
կամ
որկորաժետոլթիւն
Պիտ. փիլ
Նոնն.
որո վ այնաժե տ աթիւն
Ոսկ. յհ. ա. 44։
=–Պհլ.
23
էՅՈ, 23էՅՈ
«
զարնել,
հարուածել,
սպաներ,
զնդ.
յ
՚
Յ Ո ,
պրս. 0>յ
2 3
ճ Յ Ո
«
զար­
ներ
(
^նշ^աԱտնսշհշ,
258),
Ենթադրե­
լի է
ախտաժետ
իբր զնդ.
*
ՏւճԱ-՚^Յւկտւ–, ինչ­
պէս ունինք
ք
)3
էւ
>պետ.
րստ այսմ
ախտա­
ժետ
նշանակում է բուն «ախտահար»,
գի–
ւաժետ
«
դիւահար»,
լուսնաժետ
«
լուսնա­
հար», միւսներր
(՚
նենգաժետ
ևն) կազմուած
նման ձևով։ —
Աճ.
ՆՀԲ
(՛
նենգաժէտ
բառի տակ) հյ.
ժտել
և յն. Լ^բտա «խնդրել» բառերի հետ։
Գ.
Փառնակ, Անահիտ 1903, 103 և Տարազ
1903, 262
պհլ.
ժատանի,
պրս.
2 3
ճՅ Ո
«
զարներ.
Fonds A.R.A.M