սակ մեծ ձուկ, որից ձկնկիթ են հանում.
6
Տ-
էսւ
–
§6օո^
լտ.
բօրշստ
աՅՈոս տ ,
հստօ
(
Ը
ստ
Նորայր, Բառ. ֆր. 493 ա), թառափ,
Հգ\–
Հ&ՈՏՇէ–
հսՏՕ
(
ըստ Կոյլալ, Բռ. սերմ, էջ
819
ա))) Աշխ. Բռ. ստ. լեհ,
«
մահմետականների
աղօթքը»,
նորագիւտ բառ. մէկ անղամ գտնում եմ գոր­
ծածուած
Յայսմ. մրտ. 11 (էջ 557).
«
Հանին
զիս ի մնիրայն՝ տալ
զթոլղայն
աղօթից».
այլ ձեո. զսալա յն աղօթից, մի քիչ ցածրն էլ
արդէն ասում է «տալ
ղսալայն»։
«
ամպ, մշուշ, մառախուղ»
Հին բռ.
(
գրուած է նաև
թուխպ, թուղփ
).
որից
թթխ–
պահոծ
ԱԲ և
թլփայորդ
(
իմա՝
թղ բ ա յ ո ր ղյ
«
բոլորովին
մթացեալ»
Մծբ. 297։
ԳԻՌ. — Շմ.
Ջղ.
թուխպ,
Ագլ.
թուխպ,
թօխպ,
Գոր. Ղրբ՛
թօխպ
«
ամպ, մշուշ», նոր
բառեր են՝
թխպիլ
«
ամպել»,
թխպած, թթխ–
աոա, թխպոաիլ, քաշաթուխպ։ —
Ագլ՛ բառս
նշանակում է և «սպունգ», իմաստի զարգաց­
ման համար հմմտ.
ամպ
բառի տակ տրուած
օրին ակն երր։
ԹՈՒՂԲ
((
շնչաբոյս)), գիտէ միայն
Տիրո֊
յեան, Հանրագրութ,
409։
Աղբիւրն անյայտ է։
ԹՈԻՂԹ, ո
հլ. (յե տնարար նաև
ի
հլ.)
«
թուղթ»
Վրք. հց. «նամակ, գրուածք»
ՍԳր.
Եփր,
Եբր. Փարպ. գրուած է մհյ.
թուխթ
Ան­
սիզք 39,
47.
որից
թղթաբեր
Րսկ, Եփես.
Փարպ.
թղթել
Նխ. ա. մկ.
թղթատար
Պտմ.
աղէքս.
թղթապահ
Յայսմ.
թղթեան
Փարպ.
ևն. նոր բառեր
են՝
թղթադրամ, թղթատա­
րութիւն, թղթատարական, թղթակից, թղթակ­
ցիլ, թղթակցութիւն, թղթախաղ, խաղա­
թուղթ, դրոշմաթուղթ,
արժեթուղթ,
թղթա ­
պատ, թղթապանակ, թղթա կ աղմ
ևն։
Հիւնք. հյ.
տախտակ
բառի հետ յն՛
նԱ^ՕՀ-ից։
Անդրիկեան,
Բզմվ. 1905,
512
թերթ
յ՛առից է հանում։ Պատահա­
կան
նմանութիւն
ունին
չէրքէզ–
1
X31
«
գիրք» և
է՚^ւէթՅ
«
թուղթ»։
ԳԻՌ.֊Զթ.
Մկ. Սչ. Վն.
թուխթ,
Ալշ. Ախց.
Երև. Մշ. Մրղ. Ննխ. Շմ, Սլմ. Տփ.
թուխս՝.,
Պլ. Սեր.
թուխդ,
Ակն.
թուխդ, թիւխդ,
Ագլ.
Ոզմ.
թօխթ,
Գոր. Ղրբ՛
թօխտ,
Ասլ.
թիւխ*՛,
Շտ.
տուխտ
նոր բառեր
են՝
թուղթդ|ււ՝,
թղթաբաց, թղթաբացին, թուղթպակաս, թրո–
թաշոր, թղթատել
ևն։
ՓՈԽ. -Ատանայի
թուրքերն
ու
թրքաիւօս
յոյները տեղացի հայերից փոխ առնելով ու­
նին
թղթա պ ա ցին
«
հնաւուրց աման մր, որուն
չորս կողմր թուրքերէն գրեր կան և որուն մէջ
մայրերր կր լուան իրենց հիւանդ ու նիհար
տղաքր՝ առողջութիւն
ղտնելու համար» (Արե–
վելք 1888 թ. նոյ" 8 — 9)։ Բոշ.
նուխտ
(
ըստ
Ո
ՈԸ
1
<, 016 թ. ճ.
ՅՈ7Ն
2
ւ
§6ԱՈ6է–,
1907,
էջ 57),
ԹՈԻ՚ԼԻՄԱՅ
«
կոխումն
իմ».
ունի
միայն
Բառ, երեմ, էջ 121։
ԹՈԻՃ
«
Վենետկի
դուքսր». Յկ. կր. էջ 27։
= Իտալ. ձՕՀ*Շ նոյն նշ։ Թերևս և սրանից
աղաւաղուած
թրք՛
է ս յ ( ^ )
^ս֊ից, — Աճ.
Կոստանեան, հրտր. Յկ. կր. էջ 66
դնում է լտ.
և ֆրանս. ձօ§Տ բառե­
րից։ Վերի
ձևով մեկնեց Աճառ, Հաք,
նոր բառեր հին մատ.
հտ. Բ. էջ 93։
*
ԹՈ ԻՄԱՆ
«
բիւր, տասր հազար».
յետին
բառ,
որ գործածուած է ի մ էջ այլոց
հետևեալ
տեղերում.–—«Ասեն Աստուած
3040
ամաց և
կայ այլ ևս 37թուման ամս, որէ մին թու­
մանն տասն հազար»
(
Կիր,
գնձ. Թիֆլիս
1910,
էջ 357). «Մինն
զթումանն
հալածէր»
(
Թլկր, էջ 53). գրուած է նաև
դաման,
ինչ.
«
Մի ղում անն մի բիւր է» Օրրել, տպ. Թիֆլիս
1911,
էջ 419. «Դ ում ան մի հեծելով և մի գու­
մանն էր լռ» (30,000)
Մ աղաք. աբ. 23 (որ Թ.
Ավդալբեգչան,
Տեղեկագիր
ինստիտ. Բ, էջ
73
սրբագրում է ԺՌ = 10,000),
= Թաթար.
Հյ^֊՞շձ
էԱՈ1ՁՈ
«
տասը հազար»
բառն է, անցել է նաև պարսկերէնի, ուր դրա­
նում ենք
Յաււ՜-էաՈՁՈ
«
զօրավար
բիւր զօ֊
րաց» և
էԱ՜ա՜ՅՈ
(
Ատրպատ ականի
թուրքա­
կան արտասանութեամբ
էս1Ո6Ո)
«
դրամի
անուն, որ արժէ 10,000
դինար, մօտ հինդ
ֆրանկ»։
Իբն֊ի Բատուտա 2-րդ 404 յ–Հք°\
^Լյ
»
ճցւՈՄ էԱՄ1
ՅՈ
է կոչում թուրքերի մօտ այն
անձր՝ որ ունի 10,000 ձիաւոր (ԺՂ Դ
ա
ր),
ինչ՛
պէս որ էջ 407 ունի
0)
Ա* * ՝ ^ ՝ ԱէՈ31՜3–1 ՒւՅ–
ՃՅքՅէ
«
հազարապետներ»,
որոնք ունին 1000
անձ։ Թթր. և պրս, բառիս
բուն աղբիւրն է
թոխար.
էա՜ՅքՈ,
քուչ.
էԱՈ13Ո6, եՈՅՈ6
«10,
000»
(8
աՈ
–6
Ո1Տէ0
8
Տ Լ
հա. 34, 101, էջ 10),
Fonds A.R.A.M