ԹՈԻԹ
203
ԹՈԻԽ
*
ԹՈԻԹԱԿ
(
գրուած նաև
ղա դ աք՝
ոստ նոր
տառադարձութեան)
«
պապկա չ, փափաղան
թռչունը» Դամասկ, նոր գրականի
մէջ ըն–
ղունուած է միայն
թութակ
ձևը, որից էլ
թութակաբար, թութակօրէն։
= Պրս. *ՃՏՀ
ա՚ձձ,
^ ՚ Տ
էձէւ,
որիդ էլ
արար,
(
յ ^ * ^
է ^ է ՚ ՛
ձ^Յ^
է
Ա
է
Ո
Գւ
ՔՐԴ–
( ֊
տ ^ *
էսէ1>
վրաց. Օ)՝զ<ոօ
թ ո ւթի ,
արևել. թրք. լ^Յ*
էօէ1,
նքն.
V^:օօV՚^օ
;
)
^;,
սերբ.
էսէւյ&»
րոլորն էլ
նոյն
նշանակութեամբ։
—
Հիւբշ. էջ 264։
Առաջին անգամ
ուղիղ
մեկնեց ԳԴ՝.
նոյնը նաև Լիւբղ. \Լ2
23, 9։
*
ԹՈԻԹԻ.
յատկապէս
թաթի աչաց
և կամ
աչաց թաթի
«
ծարրաքար,
օպձ& ձ&ՃՈՕ>
Բժշ. ձին բռ. կամ նաև
թ ա թի ա յ
Մխ. բժշ.
•֊֊–
Պրս. արաբ. ՝Հ^>^
էսէւ^՚Յ,
ասոր, (տե՛ս
8
ւ՚օշ1<. Լշճ. տ;/ւ\ 131
ա)
իձօ-ձ
յսէւ^Յ
կամ
Հ,ևօ1 էսէկճ, թրք.
էսէ
>՚Ձ,
սպան. պորտ.
էսէւՅ, Յէսէ13,
ֆրանս.
էսէւՕ,
որոնց հետ նոյն
Է նաև սանս.
<-) ւ-Ա
է ս է է հ Ձ
«
ծարրաքար,
որ
գործածլում
Է իբրև աչքի
դեղ.
0
օ11^ՈԱՈ1.»
(8
օհէ1աց1<,
Տ
ՅՈՏՇ.
^ՕէՎ.
III,
Էջ
357),֊
Հիւբշ. 266,
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ, յետոյ
Նո­
րայր, Բառ, ֆրանս. Էջ 1252 ա, Ընդար­
ձակ տե՛ս
Տ61ձ61,
Մխ. հերաց. § 223,
*
ԹՈԻԹԻԱ
«
մի տեսակ ծաղիկ Է, որ աչքի
դեղ Է լինում» Սալաձ. ունի միայն ՀԲուս. §
809. (
ա՞յս
Է արդեօք այն բոյսը՝ որ Տիրա–
ցուեա ն,
(110
Ոէոհսէ0 §
358
գրում Է
թուղիւս
ծաղիկ,
որ և
ախլախնձոր, բոուս13
1 7 1 3 0
X 0 0 3 –
կճ
6
^ 6 ) ։
= Իր անունր առել Է նախորդից՝ նրա նր–
ման իբրև աչքի դեղ գործածուելու պատճա­
ռաւ։— Աճ.
ԹՈԻ1.ԱՆ,
որ Է
թուլան խոտ
«
ընձախոտ»
Կամրկ. ունի միայն ՀԲուս. §811,
Պատահական
նմանութիւն
ունի պրս.
ձձ֊>
էս13
«
մոլոշ»։
ԹՈԻԽ, ո
հլ. «թանձր գորշ, սև» Ղևտ. ժդ.
37.
Մտթ. Է. 36. Եզն. Կիւրղ. ծն. (գրուած
Է
նաև
թուղ,
որ ՀՀԲ իբրև առանձին բառ նշա­
նակում
Է «մթին, խաւար, մութ, մռայլ» նշա­
նակութեամբ),
որից
թխ ա գ ոյն
Եփր. ծն.
Փարպ.
թխանալ
Երգ. ա. 5 .Ողբ դ. 8. Եփր.
ծն.
թխա ց ա ց անել
Մծբ.
թխացեալ
Ագաթ.
թխութիւն
Խոր.
թոյրաթուխ
Ոսկ. կող. ժբ.
քաջաթուխ
Նար, երդ.
թախա կն
«
սևաչուի»
Ամբ. պտմ. 141 (չունի ԱԲ).
թխորակ, թխսւ–
դէմ
(
նոր գրականի մէջ) ևն։
աՅբւ՚օէհ, Ճ
Տ 1 Յ
բօ1^տ1.
էջ 1°
5
բրըտ.
և հբգ. ձԱ, իռլ.
ճսա,
էրզ. ձսՆ։ ՆՀԲ լձ.
ծուխ, սուղ,
պրս.
տուխխ
«
ծուխ»,
տու–
խա
«
մաթ, խաւար»։
Մ առ
3 8 0
7, 73
ծ ախ
բառի հետ միասին
հանում է
պրս. >շ> ճսձ «ծուխ»
ձևից։
Հիւնք.
պրս.
տ ախան
«
ծուխ»։ Ալիշան, Հին հա,,
էջ 217 «սատանայ»
իմաստր
տալով՝
հանում է զնդ.
տուխ
«
չար ոգի»
բառից։
Ր Յ է ա հ Յ ^ Տծ. 1, 311
հունդ.
ք
6
ե6է6, քօ֊
է6ե€
«
սև» բառի հետ։
Բօէօւ՚ՏՏՕՈ 1Հ2
47,
283
և Խ.
Ա.
ԽՈ\.
ՏէսԺ. 84
միացնում է
՛
է սաքս.
&
ատէո,
հոլլ. ձատէշէ, անգսք.
1
>60Տէք6, §6&ԱՃ0ճ,
հհիւս.
&01
<3,
դան.
է ՅՅ§ 6 ,
շվէդ.
էս1էՅ
«
մշուշ,
մութ»
բառերին, որոնց նախաձևր դնում է հնխ.
է6Ա§, էսշ.
իսկ հայերէնը
էս-զեօ֊
ձևից՛
բոլորի
Էլ պարզ արմատն
Է
էս–։
ԳԻՌ.–Ալշ.
Ախց. Երև.
Մկ. Ննխ. Շմ.
Ջղ. Վն. Տփ.
թուխ,
Ագլ, Գոր. Ղրբ. Ոզմ.
թօխ,
բոլորն
Էլ «թուխ, մթագոյն, սև», իսկ
Աչ.
թուխ
«
գնչու, չինգանա»։
Նոր բառեր են
թուխծամ, թխահող, թոլխթխենի, թախլաթ,
թուխդեղ, թուխկեկ
ևն։
ՓՈԽ.—Հայերէնի հետ բոլորովին
նոյն է
Ատրպ. թրք.
էՕՃ «մութ գոյն», ինչ. էՇՃ
զՅՈՈ92
.\«
մութ
կարմիր»
(
Տ ^ Յ ւ ՜ Օ Տ ՚ հ
1, 387),
Բայց այս բառր գործ
չունի մեր
թուխ
ձևի
հետ, որովհետև թրք.
֊
Օգ «կուշտ» բա­
ռի մեկ նոր առումն Է միայն, ինչպէս որ հա­
յերէն էլ ասւում է
կուշտ կարմիր
ևն։
ԹՈԻԽ
«
հալերի
ձ ագ հանելր». գործածուած
է սեռ.
թխ ո յ
«
թուխսի»
ձևով՝ մէկ անգամ
Բար. էջ 159. աւելի սովորական են
ի ձուս
ե ի թուխս նստել
(
յգ. հյց.
թուխսի
Վեցօր.
172.
թխել
«
թուխս նստել» Վեցօր. էջ 35, 169.
Զքր. կթ՛ Ոսկիփ. «հասունանալ,
զարգանալ,
զարգացնել»
Իրեն. հերձ. 138, 224 (նորա­
գիւտ ձև, որ երևան է հանում
Վարդանեան
ՀԱ 1910, 302),
Հիւնք.
հանում է պրս. ~ձ֊–
111
X111
«
սերմ», էյ*
ք *Ձ ե«Ո1–1 Ո1Աք–՛
«
ձու»
Fonds A.R.A.M