ԹՈԻԹ
202
ԹՈԻԹ
«
մի տեսակ
թռչուն՝ որ շատ է սիրում
թուզ
ուտել, ֆր. 1՝)Ը0ւ
\
§ԱՇ»
մհյ. բառ (տե՛ս նո֊
րայր, Բռ. ֆրանս. էջ 140 բ).
թւլորակ
«
թոս/ի
նման»՜) Մազ. թղ. 96 (տե ս իմ Հաչ նոր բա­
ռեր հին մատ.Բ. էջ 185)։
= Փոխւսռեալ
է
հին Միջերկրեան
լեզուից
(
ինչպէս
գինին
կամ
իւղր^),
"
րից փոիւառեալ
են նաև յն. բէովտ.
ՂՕ/(^.
ոլտ.
է՚ՕցԱՈՅ,
հա­
մեր.
օՅ–/.0>.
լտ.
քւօԱՏ
("
րից էլ հսաքս.
քւ§3,
հոլլ.
V ^ յ § ,
գերմ.
Բ 6 1 § 6 ,
ֆրանս.
քւ^Ա6
ևն),
բոլորն էլ «թուզ))։
Լ
Ձ
^. Սւ՚Տ6ՏՇհ.
820,
յետոյ
ք՝1(± Տ 8
1,
173
և աւելի ուշ ա1\&
Տ\^ճ\^ 136
(1897),
էշ 36 յիշում են յոյն ձևերի
նը–
մանութիւնը։
Հիւնք. պրս.
թուիւթէն
(
ար­
մատը
թ ա գ )
«
կծկել, ամփոփել»։
ՐՅէ–
ա եՅՈյ՛
ՀԱ 1908, 278 յն. և լտ. ձևերի
հետ՝ հնիւ,
էս
«
ուռչիլ» արմատից։
Ուղիղ
մեկնութիւնը
տուաւ
ւ^շԱԽէ յ ո տ ւ 15,
163,
որ ընդունե
լ
եննաև ^ճ\ձ& 288 և
ՑօւտՅշգ 924։
—
ՕտէՄ, Տէւ՜ց. 3131՜օճւտժւ.
էջ 1
—
33
ունի մի ընղարձակ
քննութիւն,
ուր ընդունելով
վերի մեկնութիւնը, աշ­
խատում է բոլոր լեզուների
«
թուզ» նր֊
շանակող բառերր
կցել
սրանց,
մինչև
անգամ
չին.
3–
էՏՅՈ§
և վրաց.
լեղվի:
ԳԻՌ.–Ախց. Երև. Զթ. Խրբ. Կր. Հճ. Հմշ.
Մկ. Մշ. ննխ. Ջղ. Սեբ. Տիգ.
թոպ,
Տփ.
թու­
զը
(
սեռ.
թ դ ա նյ ,
Ոզմ.
թօպ,
Ադլ. Գոր. Ղրբ՛
թօ՚էլնր,
Վն.
թիպ • —
ծառը
նշանակելու հա­
մար՝ Կ. Սարա ֆեան, Բանալի դիտոլթ. Սանկ֊
պետերբ. 1788, էջ 54 ունի
թզնհնի.—
դալա–
ռականների մէջ (Ասլ. Ոզմ.)
թո պ
նշանա­
կում է նաև «կանացի
ամօթոյք», այսպէս է
նաև յն. դ~)՜/.օ՝յ «կոպի կամ սրբանի վրայ այ­
տոյց, կանացի
ամօթոյք»։
*
ԹՈԻԹ, ո
հլ. «թութ պտուղը» Ամովս. է.
14.
Ագաթ. Մծբ. 197.նմանութեամբ՝
«
երաս­
տանի ախտ,
արիւներթութիւն,
մայասըլ»
(
հմմտ. վերը՝
թո պ
բառի կրկին
նշանակու֊
թիւնները և գւռ.
թութ
«
լեզուի
ծայրին վէրք.
2.
ձեռքի
վրայ
գորտնուկ»),
որից
թթենի
«
թութի ծառ» նորագիւտ Բ, մնաց, ա. 15.
Ղուկ. ժե.6. Վեցօր. 92.
թթաքաղ
Սիմ. ա֊
պար.103 (չունի ԱԲ),
= Փոխառեալ բառ, որ գտնւում է նաև
բազմաթիւ
լեզուների
մէջ. բոլորի
մայրն է
ասոր. արամ.
էսէՅ,
"
րից փոխա֊
ռեալ են ն. ասոր.
է ՚ ա է ՚ Ց ,
արաբ. ՝
—
՝
<Հ–
էս՜է
կամ
էԱք,
պկ.
էԱէ,
պրս.
էսէ, * յ Տ էսճ, V
էԱՕ,
ուտ,
թութ. —
հայերէնր կարող է գալ թէ՛
ուղղակի արամերէնից ևթէ պարսկերէնի մի­
ջոցով, վերջինր աւելի հաւանական
է։ — Պարս֊
կերէնից են փոխառեալ նաև արևե լ. թրք
" –
V էսէ,
թրք.
<Ձ>3$ էսէ, Տ
ե
էսէ, ճսէ,
թուշ,
թութ,
վրաց. 0)՝ֆ01–
թութա,
օսս.
թութա,
չեչէն.
(13
է,
ինգուշ,
ձտէ,
կումիկ, և
լեզդ,
թութ,
եաքութ.
է1է,
հինդուստձսէ,
էսէՅ,
դնչ.
ճսէ, էս,
բոհեմ.
ձսէ,
քրդ.
էս,
բոշա
լաթ
(
Հնութիւնք
Ակնայ, Էջ 62),-իսկ
թուր­
քերէնի միջոցով են ռուս. Գգ1Ղ>, սերբ,
բուլ֊
դար. ձսճ
(861՜
Ո61<6ք 233).
նյն. %0՝)11Ա.
լաղ.
մդաթի,
բոլորն էլ «թութ»
նշանակու֊
թեամբ։ — Հիւբշ. 155։
Առաջին անգամ ԳԴ դրաւ պրս.
է՛Ա՛է
բառի համեմատութիւնը։
Պրս. արաբ, և
թրք. բառերի
նո յնութիւնր
յիշում է
ՆՀԲ։–Լձ§.
Սւ՜§6ՏՇհ. 822
պրս. բառի
հետ։ Ղ– Աղայեան,
Աղբիւր 1890, 275
ծառն ու բառր
Չինաստանից
տարա֊
ծուած և Պարսկաստանի վրայով
անցած
հայոց։
Հիւնք.
թաթ,
դնում է
թո պ
բա­
ռից, իսկ թրք.
թութ
փոխառեալ է հայե­
րէնից։
ԳԻՌ.–Ալշ. Ախց. Երև. Զթ– Խրբ. Կր. Հճ.
Հմշ. Մկ. Մշ. Ննխ. Մրղ. Շմ. Պլ. Ջղ. Ռ.
Սեբ. Տիգ.
թութ,
Տփ.
թութը
(
սեռ.
թթան^,
Ագլ. Գոր. Ղրբ– Ոզմ.
թօթ,
Ասլ. Սլմ. Վն.
թիւթ։
Նոր բառեր են՝
թութահաց, թութիաա,
թթալիլր, թթաՏուո, թթաչիր, թթի, թթուտ։
ՓՈԽ.֊
ԲՅե-ԱեՁՈ^ Տ ճ
1, 311
հյ.
թթենի
բառից է դնում հանգ.
1՝6
է6Ո^՛
տեղական յա­
տուկ
անունր։
ԹՈԻԹ.
նորագիւտ
անստոյգ բառ, որ մի
անգամ գտնում եմ գործածուած Տաթև. ամ.
էջ 264 «Ասէ ի Մակաբայեցւոց
թէ յորժամ
գնաց Յուդա ի պատերազմ և ունէին
բազում
ւիիղս և ի վերայ շինեալ աշտարակ,
յայնժամ
ցուցին
զարիւն
փղիցն,
այսինքն
գաբիւն
թթոյն, արիացան ի պատերազմ»։
Fonds A.R.A.M