ԹՈ ԻԱ
201
ԹՈԻ9.
ղովրդենէ երիցուն՝ կարգն այս լիցի,
թուա֊
նիկն՝ չորս ղրիւ ցորեան,
՛
Լեց
՚ / / ՛ / "
՚
ւ
ա
ր ի և
վեշտասան վւաս քաղցու, և որ տառասլեալն
է՝ զհացիդ կէսն տացէ և գինի՝ որչափ և կա­
րողն իցէ. իսկ որոյ վար և այգի ոչ է, մի՛
առցեն»։ — Նոյն հատոլածր
ունի նաև Կանոն,
ուր սխալմամբ գրուած է բառս
գրուանիկ;—
Կանոնների
մի ուրիշ
հաւաքածոյի
մէջ էլ
թաանիկ
մեկնւում է «կալի շեղջ», «Պտուղ ի
ժողովրդոց
,,,
այս է սահմանեալ,., ի թուա֊
նիկն, որ է շեղջ կալոյ, դ գրիւ ցորեան...»
(
տե ս Տաշեան, Ցուցակ, էջ 275
բ)։
= Պհլ.
էէ^ՅՈւե,
պրս. ֊>\Հձ
էա^ՅՈՅ
«
ուժեղ,
զորեղ, կարող», որոնք ծագում են զնդ. էտւ\
«
զօրել,
կարողանալ»
արմատից
(
մանրա­
մասն տե ս
թաւ
բառի տակ)։ Իմաստի զար­
գացման
համար հմմտ. հյ.
հարուստ
«
զօ­
րեղ, ուժեղ, 2. հարուստ, մեծատուն»,
աշխ.
կարողութիւն
«
հարստութիւն»,
կարողաւոր
«
հարուստ», արաբ.
>—>)ւ>–3 գսձՐՅէ
«
կարո­
ղութիւն»,
ռմկ. «հարստութիւն»
ևն։ Սա­
կայն «հարուստ»
նշանակութիւնր
անշուշտ
կար նաևիրան ե ան ու մ. հմմտ, պրս.
էԱ\՚ՅՈ^31՛
«
հարուստ,
մեծատուն»։
նորագիւտ բառս
գտել ու մեկնել է
է նախ Ադոնց,
ճ.բ\1. 81> Յ Ո ( « ^ 1 0 շ 1 « ֊
1113113, 1908,
էջ 486 ծան, նոյնը
երկ֊
րորդ անգամ անկախաբար Աճառ. Հա֊
յերէն նոր բառեր հին մատեն. Ա, էջ
14։ —
նՀԲ րնդունեով
գրուանիկ
ձևը՝
մեկնում է «գրուան», որ սխալ և անյար֊
մար է տեղին։
ԹՈԻԱՔԱՐ
«
հո դս անող, մտատանջ» Կոստ,
երզն. 148, 155. «մտմտուք»
Մխ. հեր, 20. ո֊
րից
թուաքարիւ
«
խոկալ, ծ՛փիլ մտօք, մտա֊
տանջուիլ» կամ «զառանցել,
բանդագուշել»
Մխ. հեր. էջ 15. «Մարդն
ինքն րնդ ինքն
զրուցէ,
ցնորի և թուաքարի»
(
տպուած է
թուաղար, թուագարի|,
բայց ձեռագիրն
ունի
թաաքար, թա ա ք ա րիլյ »
նորա գիւտ բառ, որ երևան
հանեց
Նորայր, Հայկ, բառաքն, էջ 93, նոյնր
Բառ. ֆր. 1088 ա և 1089 ա, որ և հրար.
Կոստ. երզն. 196 մեկնում է իբրև արաբ,
յյձ
էՅքՅ^Աք
«
խոկում, խորհիլ, մտա֊
ծել»։ Կգժուարիմ
ընդունել
նորայրի
այս
մեկնութիւնը, ո՛չ այնքան
նշանակու­
թեան,
որչավ։ ձևի տարբերութեան
պատճառաւ։
ԹՈԻԴ
«
ծագ կամ ծակ», ունի միայն Բռ.
երեմ, էջ 120։
ԹՈԻԵԼ
«
վատնել կամ հարել», ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 121։
*
ԹՈԻԵ1.ԻԴ
տե՛ս
Թուենիթ,–ԱՃ.
ԹՈԻեՄ
«
ամօթ»,
ունի միայն Բառ. երեմ,
էջ 121,
*
ԹՈԻԵՆԻԹ
«
րոպէի վաթ սուներորդ մասր»,
որի էլ վաթսուներորդ
մասր կոչւոլմ է
թաե–
|իդ.
նորա գիւտ բառեր, որ գործածուած
եմ
գտնում Առաք, լծ. սահմ. էջ 217 «Րոպէքն և
թուենիթն և թուելիդն, որ փութանակի ան֊
ցանեն... Մին րոպէն 30 (\)թուևնիթ է և մին
թուենիթն 60 թուելիդ է. և սոքա քան զվայր­
կեան այլ փութով անցանեն և վափոխին»։
Այս օրինակներից
երևում է որ
թուենիթ
հա­
մապատասխանում
է ֆրանս.
Տ6ՇՕՈճօ
«
մանրերկրորդ»
և
թուելիդ՝
ֆրանս.
է161՜Շ6
«
մանրերրորդ»
բառին։
= Արաբ. ^–.–~>
ւ^ՅՈւ^Յէ
«
րոպեի
՝/
Ց
0
սասը,
երկվա յրկեան,
մանրերկրորդ», որ նշանա­
կում է բուն «երկրորդ», րստ այսմ
թուելիդ
բառն էլ պիտի
լինի արաբ. ծ֊Հձ
ԱտԱ^Յէ
«
երրորդ»
(
հմմտ. արաբ.
<*.^3
–
յ
«)
Ձ
1
Ձ
է
«
ե֊
րեք»,
մԱՅօ 1)ս1Ա()
«
մէկ երրորդ», ՝Հ–~^՝~՝
8
ց11ծ
«
մէկ երրորդ»,
ասոր.
^
^
է11էՅ/3՜
«
երրորդ»),
անշուշտ արաբ,
Լ> &311&3է
«
երրորդ»
ունեցել է նաև «մանրերրորդ»
նը֊
շանակութիւնը
(
թէև չգիտե Կամուս). համե­
մատութիւնը ճիշտ այնպէս է, ինչպէս ֆրանս,
տշշօոձշ և
էւ6Րշշ։—
Աճ.
ԹՈԻԵՐԱԴՈՅՆ
«
նուա զա դոյն», ունի
միայն
Բռ. երեմ, էջ 121, արմատը պիտի լինի
թա եր
«
նուազ»։
*
ԹՈԻԶ, ո
հլ. (յետնաբար
ի
հլ.) «թուզ պր֊
տոլղր»
ՍԳր. «թուզի
ձևով մի տեսակ պա֊
լար» Բժշ. որից
թզենի
ՍԳր.
թզաբեր
Ոսկիվւ.
թզենապա տ
Զքր– կթ.
թզենակասվւած
Աթ. ի.
կոյսն,
մոլաթուզ
Վեցօր. 96.
ժանտաթզենի
Ղուկ. ժթ. 4.
մոլաթզենի
ՍԳր. Վեցօր. 98.
ա ֊
դ ամաթոլդ
(
նոր գրականի
մէջ),
թզկերուկ
Fonds A.R.A.M