1*113
190
թիւն»,
ԲՅէո103Ո\/
ՀԱ 1908, 152 հնխ.
16
Ա1
«
ուժ ունենալ, այտնուլ»
արմատից։
ԳԻՌ.֊Կայ
միայն
Մշ.
թուն,
իսկ Զթ– ա–
նէծքների մէջ գործածական է
թունաթափե|
բայը՛
ԹՈՅՐ
դ
հլ. րստ ՆՀԲ, թէև առանց վկա­
յութեան)
«
գոյն, երանգ» Ոսկ. ա. տիմ. Պիտ,
որից
գեղեցկաթոյր
Պիտ.
սպիտակաթոյր
Նե֊
մես. էջ105.
լուսաթոյր
Պիտ.
ծիրանաթոյր
Ռէոդ. կուս.
ձիւնաթոյր
Պիտ.
արջնաթոյր
Նար. 177.
քաջաթոյր
Ոսկ. պօզ. ա. 68,
թոյրաթուխ
«
թխագոյն»
Ոսկ. կող, ժբ. (Անկ.
գիրք հին կտկ. Ա. էջ 165 ունի
թիւրաթուխ,
թարլսթախ
րնթևրցոլածներր,
որ պետք է
ուղղել
թոլրաթոլխ՝
որ է
«
թխագոյն»)։
*
ԹՈՆ
«
մի տեսակ
ձուկ, փալամոլտ»
ունի
միայն ՀՀԲ. նոյնը
դոն
ձևով ՋԲ.— Նորայր,
Բառ. ֆր. 1211 բ գիտէ մհյ.
թիւնոս
ձոլկր.
արդի գրականը
ունի միայն
թոն
«
ւիալամուտ
ձուկը»։
–3
ն.
\)\)՝/՝
^)Հ «թոն ձուկը», որից վւոխա–
ռեալ են նաև լտ.
էհսՈՈԱՏ,
արաբ,
"
ց
էսՈՈ,
սպան.
ՅէսՈ,
ֆրանս.
էՈՕՈ,
գերմ.
1
ՈԱՈ–
քւտօհ,
ռուս.
ևն. — հայերէնի
մէջ
թիւնոս
ձևը վախառեալ է յունարէնիդ, իսկ
թոն
նոր
փոխառութիւն է ֆրանսերէնից։
—
Աճ.
ՋԲ դրած է յն։ Հիւնք. պրս.
թիւն
«
ազգ
ձկան»։
"
ԹՈՆԻՐ, ո
հլ. «գետնափոր
փուռ»
ԱԳր.
Կոչ.
103.
Փիլ. լին. Նխ. ղևտ. Վրք. հց. Բ.
422
Վկ. գէ. 39. գաւառական
ձևեր են՝
թոնդիր
Վկ. գէ.39
(
ի
հլ.),
թոնդրոլգ
ԱԲ.
այսպիսի
ձևեր է ակնարկում նաև Մ ա գ. թղ. 164 «Զա­
նուն տեղւոյն Թոնդրակս անուանեն, զի անու–
նըդ այրեցման նշանակէ պատշաճ գոլ». Բառ,
երեմ, էջ121 ունի
թորոն, թունաիր
ձևերր։
–
Փոխառեալ բառ, որ գտնւում է նաև ամ­
բողջ Արևելքում, որտեղից էլ անցել է Եւրո–
պա։ Բոլորի մայրն է սեմականր, ուր գտնում
ենք՝ ասուր.
էւՈԱւԱ,
ասոր.
,
^^
էՅՈՍւ՜Յ,
արամ.
էՅՈՈԱք՚Ա,
երր.
ԼՅՈՈԱ1՝,
ա֊
Ր
ա
Բ– ՀյՀ
էտոաքք,
յգ–
^ Ա Տ
էՁՈՁաւ–,
ն.
ասոր.
է ՚Յ Ո Ա ՄՅ
հոմ անիշներր։ Աե մականնե­
րից բառր անցել է իրանեաններին.
այսպէս՝
զնդ.
13
Ո1ՄՅ,
սոգդ.
1
ՁՈԱ1
-
,
պհլ.
13
ՈԱ1՛,
պրս.
)
ք*–
13
ՈԱ1՜։
Պարսկականից են փոխառեալ
աֆղան.
ւՅաՈ՜ՅՈ,
բուխար.
էՅՈԱւ,
քրդ.
է«–
ՈԱէ՜, է6ՈԺս1՜,
վրաց.
0
Ո(ԴՀ>&Ա
թորնե,
ոլտ.
թարնա,
արևել. թրք.
էՅՈ1Մ
կամ ՝ձ՝>՝^–
\&
Հ\ձա, չաղաթայ.
յ ^ - Օ 13ՈձՄ,
օսմ. \&ոձՅՀ.
իսկ արաբերէնի
միջոցով
ֆրանս.
ՅւհՅՈՕք
«
քիմիական
հնոց»,
էՅՈ(101Մ
«
թոնիր», սպան.
ՅւՅՈՕք
«
փողրակ»։
Յայտնի չէ թէ հայերէնը
ո ր լեղուից է վախառեալ. որովհետև
վերի
ձևերից ո չ մէկին համապատասխան
չէ ճրշ֊
տիւ. Հիւբշման
դնում է իրանեանից փոխա­
ռեալ, թէև առանց ապացոյցի։—
Հիւբշ. 155։
ԳԴ առաջին
անգամ
համեմատեց
պարսկերէնի
հետ։ ՆՀԲ երր, վրաց. և
թրք. ձևերի հետ։ Մասեաց աղալ. 1863,
79
կարծում է թէ հյ. գւռ.
թոնտիր
կազ­
մուած է թրք.
13
ՈԺ9Ր
ձևի
նմանութեամբ։
Լ Յ § . Սւ^ՑՏՇհ.
813
զնդ.
է Յ Ո ա ՚ Յ
ձևի
պէս՝ սեմականից
փոխառեալ։
ԳԻՌ. — Խրբ. Տիգ.
թօնիր
(
Խրբ. սեռ.
թ օ յ –
րի;,
Ռ. Սեբ.
թունիր.
Ակն.
թանիր.
Մկ. Ոզմ.
Վն,
թօնէր
(
սեռ.
թօրվան^),
Ջղ.
թոնդիր,
Տվ,.
թ օ ՚ ն դ ի ր ,
Ալշ. Երև. Խտջ. Մշ.
թունդիր,
Ալմ,
թուէնդիր,
Մրղ.
թէօնդիլր,
Ախց.
թրնտիր,
Շմ.
թոլնդուր,
Կր. (սեռ.)
թնոին,
Ղրբ–
թո՛ւ­
րան,
Հլր.
թօրուն,
Գոր.
թ օ ՚ ո ն ը ,
Ջղ.
թօ ՚ ր ա ն ,
Ագլ.
թ ա ՚ ր ա ն ։
Նոր բառեր են
թոնրաոող,
թոնտրափ, թոնրածհան, թոնրեդեր, թոն|1Ր–
տուն, թոնրերկաթ, թոնրմուխ
ևն։
—
Թոնիր
բառի մանկական
ձևն է
թոթոն։
ԹՈՆԾ
«
խեղ, հաշմանդամ», մէկ անգամ
ունի Երզն. մտթ. 340 «Զբազում
մարմինս
թոնծս և կիսամեռս
բերեալ րնկեցին
զնոսա
առաջի նորա իբր առ կենաց տուող և ցաւոց
լուծող»։
ԹՈՆԾ
«
վիհ, գահավէժ», գիտէ միայն Տի֊
րոյեան, Հանրագրաթ.
408։
ԹՈՆՁ,
«
հաւալուսն, փորահաւ,
բ61ւՇՅՈ^>.
մէկ անդամ ունի Փիլ. լի՛ս. 140. ուրիշ վկա­
յութիւն
չկայ։ Աակայն Փարպ. էջ 10 կայ
թանձր
թռչունր, որ անշուշտ պէտք է ուղղել
թանձ
կամ
թոնձ
և հ ա սկանա լ
նոյնր։
ՆՀԲ, ՋԲ և ԱԲ մեկնում են «ծովային
ժժմակ կամ խեցեմորթ», և ստուգաբա­
նում «թերևս
իբր
թոնծ
անդամօք»։ Ա֊
ոաջին անգամ
նորայր, Հայկ, բառաք.
Fonds A.R.A.M