ՄՈԳ
337
*
Ս 11Գ, ու, ի-ա
հլ, «զրադաշտական
դե­
նի կրօնաւոր,
կախարդ, աստղագէտ»
ՍԳր.
Եզն.
Եղիշ. Խոր. «զրադաշտական
կրօնին
հետևող»
Եղիշ. ր, էշ
153, 154.
որից լգ.
մո գ ե ան
Փարպ.
մոգել
«
կախարդութիւն
ա–
նել» Գծ. ը.
9.
Ոսկ. եբր.
մոգութիւն
Գծ. ը.
11.
Փարպ. Եղիշ.
մոգակրօնիկ
Ոսկ. մ.ա.
6
և տիտ.
մոգպետ
«
մոգերի
դլխալորր»
Եղիշ.
Փարպ, «զրադաշտական
մի կեշտ»
Եղիշ. ը,
էշ
112.
չարամոգական
Պիտ. սրանց
նորա­
գոյն
ձևերից են
մովպետան մովպետ
Եղիշ.
գ. էշ
47,
ը. էշ
124, 141.
մուբիտան մուբիտ
Կաղանկտ,
Բ. ա.
մովան հանդերձապետ ծ–
ՂՒՀ
–
Ր> էշ 124, 128.
մովան անդերձապետ
Փարպ.
մո գ աց անգերձապետ
Բուզ.։
֊
Պհլ.
ՈՃՕ՚գ բառից
փոխառեալ
(
դրուած է
քՈՅ^Ա
արտասանւում
էր
ւՈՁ^
կամ ՈՂՕղ),
որ է հպրս.
1
ՈՅ§Ա–
«
կախարդ,
մոդ», զնդ.
Ո10(Ա–,
պրս.
ա ս
7
Կ
ամ
ա
0 7
((
մո
Գ> կա­
խարդ», իրանականից
են փոխառեալ
նաև
յն.
քւՕէքՕՏ
«
մոգ, զրադաշտական
կրօնաւոր, կա­
խարդ»
(
ՔօւտՅօզ
597),
նյն.
բճ-րւՅօ,
եբր.
30 1
ՈՁ§
«
մոգ»
(
Երեմ.
լթ.
3),
արաբ,
^ յ . ֊ ^
աՁյ
՚
ՄՏ,
լտ.
աՁցԱ Տ ,
ֆրանս.
1173
§6,
իտալ.
1
ՈՅցՕ,
դերմ.
^ Յ
^ ւ օ ր
ևն։
—
Մոգպետ
գալիս
է
պհլ.
աօգբշէ
(
գրուած
1
ՈՁ§ԱբՁէ)
ձևից, որ
Է հպրս.
*1
ՈՁ§ԱբՁէ1–
«
մոգերի
գլխաւորը»,
այս
բառը Սա սանեանների
ժամանակ
դար­
ձաւ
Ո1ՀՈՓ6է
կամ
քՈՅԱբօէ,
որից
Ո
^ բ շ է Յ Ո
IՈ0Vբ6է
կամ
1
ՈՁԱբ6էՅՈ ՈւՅԱբշէ
«
մոգպե­
տաց մոգպետ»,
պրս.
Ո1Հյհ6ճՅՈ
1
X160
-60՛
և հյ.
մովպետան մո վ պե տ ։
Այս իրանական
ձևերից
են փոխառեալ
նաև ասոր.
|^^–,
օյ>օ 010–
բշէ
՜
Յ
(
Դ դար), յն.
աօս
)
ւաօ,Հ
ք
11
օւօւ––;ւօօ&3
(
ուղղել
աօւսաէՅւՀ,
ճ « Ա 1 ։ Ա 0 Ս ւ > 5 ) ,
ասոր.
0 1 0
^ 6 –
ձՅՈ
աւՕատՏ,
արաբ.
յ . յ յ . ^ լ յ ք Ա յ յ . – օ
ւոս՜եՅ–
83
Ո
ա ս եՅՏ
(
Կամ
ուս,
թրք. թրգմ. Ա. Էշ
7
40),
֊
Հ ի ւ բ շ .
195,
Ուղիղ
համեմատութիւնն
եր ունին
Տ.
Ի\&էէտ,
ա ա օՄ6 տ շ, 469,
գդ,
ՆՀԲ,–
Տօէէւօհ. ճ ր ւ շ Յ 22, 58
հպրս,
0
ւ 3
§ ս ,
սանս.
Օ130, 0 1 3
§ Ւ
^ 3 0
«
մեծ», լտ.
013–
շւտէօր
ձևերի հետ,
Բւշէշէ 2\^Տ 5, 41
յն.
ււՅքք^օււ,
պրս.
օւՅ՜յւճՅՕ ( = 0 1 3 § 7 –
Ճ Յ Ո
) ։
մստէւ, 26ոձտբ. 235
զեդ.
010711
ձևի տակ՝ ի մէջ այլոց եբր.
1 0 3
§
և
չին.
22-488
տս-հս
ձևերի հետ,
ձսէւ՜ՅՈ.
Տսատր.
6
է
աճՇԱք.
էջ
49
ըստ
Օօ11էշՏՕհ–/»
սումեր.
1 0 3
§ ՛
որ է «գերագոյն
քահանայ»։
ՓՈԽ. —Վրաց. Հողդ
մոգու, մոգւ, մոգվի
«
մոգ, ա ս տ եղա գէտ, կախարդ»,
֊
Ոֆոնձ
մո –
գոբա,
9(––
յ՝ցա&4 մո գ ո աբա
«
մոգութիւն»
բառերր Մառ,
Րթ31«. ,Ո,բ.–Յբ^1. 47
դնում է
հայերէնից,
Աւետարանի
թարգմանութեան
ժամանակ՝
տառադարձութեամբ
անցած վր–
րացերէնի և ուզում է ապացուցանել
թէ հայ
ձևր
կարղացւում
էր
մոգր։
*
ՄՈԴ
կամ
ՄՈԹ, ո
հլ. «մի տեսակ
չափ՝
երեք
գրիւ կամ չորս
արդու
պարունակու­
թեամբ»
Շիր.
31.
Սամ. անեց.
82, 111.
Կիր.
էջ
34,
Վստկ.
26, 31.
Ուռհ. գրուած
մունթ
Վրդ. առակ, էջ
27։
=
3
ն.
ս.6§1<^
«
մօտ
25
լիտր
պարունակու­
թեամբ
մի չափ է», որ փոխառեալ է լտ.
010–
ճաՏ
«
գրիւ, արդու»
բառից։
(
Այս լտ, բառը
^3X061 Լ ^ 1 0 ,
Օւօէ.
6171
X1.
դնում է սեմա­
կանից,
հմմտ. եբր.
ՈՂ՜Տձ– «չափ»,
,110
ՕՕՕ՚ճ՚Յհ
«
հարկ,
տուրք», արաբ.
յԱ^ք 31–
ասճճ,
որից պորտ.
Յ
1
Օ
1
ԱՃ
6,
սպան.
310110:1,
ֆրանս.
Յ
1
Օ
1
ԱՃ
6, 310100(16
«
հեղուկաչափ»,
իսկ
\
Հճ
\
ճշ,
ԼՅէ. 6171X1. Ա՚ՕՐէ. 489
իբր
բնիկ
բառ՝
հանում է հնխ.
*106
ճ
«
չափել»
արմա­
տից)։
Յոյնից են փոխառեալ
նաև վրաց.
3
~ւ~>–ք մոդա, Յ-Ղ-յտօ մոդի
«
րնդեղէնի
չափ»,
ուտ,
մոդի
«
լայնաբերան
պուտուկ».—Հիւբշ,
366,
Ուղիղ
մեկնեց նախ Ալգերեան, Բա֊
ցատր, չփ. և կշռ,
135,
նոյնը նաև ՆՀԲ։
Թիրեաքեան,
Բազմ.
1913, 341
թրք.
մութ։
ԳԻՌ,
—
Ղրբ.
մ օ թ
«
մեծ
ու խոր
վւայտեայ
պնակ»
(
ո
րի հետ հմմտ,
ն. ասոր.
քՈՕէՅ՚Յ
«
սկաւառակ»
)։
ՄՈԶ
«
մեծ, շատ,
զօրեղ,
առաւելեալ»,
այսպիսի
մի արմատ
ցոյց են տալիս
մոգա–
նալ
«
մեծանալ,
սաստկանալ,
շատանար
Ոսկ.
մ. ա.
6,
Եւս. պտմ, զ.
40
(
ձեռ,
մո –
ղացեալ
կամ
մոոացեալ),
մոզացուցանել
«
գրգռել,
քաշութեան
յորդորել,՝
զօրացներ
Ոսկ, եփես,
917,
բոլորն
էլ անստո ,գ
բառեր
են, որովհետև ԱԲ ունի նաև
մոլանալ
«
մե–
Fonds A.R.A.M