ս ա
235
ՍՆԳ
որից
սմքեցուցանել
«
ցամաքեցնել» Վստկ.
44, 135։
նՀԲ
ցամաքիլ
բառից
աղաւաղեալ է
կարծում
։
Սնանիլ
տե՛ս Սուն։
ՍՆԱՐ, ի
հլ. (Ոսկե ղարում
անեղական)
«
գլխի ետևը, ծոծրակ,
Գէխի վերևր» ՍԳր.
«
անկողնի բարձ» Եղիշ. ճառընտ. «սարի գը֊
լուխ» Ագաթ, որից
սնարնոց
«
գլխի
բարձ»
Տիմոթ. կուզ, էջ 95.
անսնաւ՝
«
առանց
բաբ՛
ձի» ԱԲ։
Հիւնք.
քնար
կամ
սրունք
բառից։
Տշհ6քէ61օ^ւէշ 8 8 28 (1904) 284
հբգ.
հՈ01,
անգսք.
հՈ011,
մբգ.
Ո01
«
սնար,
•
գլուխ, ծոծրակ»
բառերի
հետ՝ հնխ.
1
< ՚ Ո 3 1 –
ձևից։
ԲՁէ ա եՅՈ^
ՀԱ 1908, 277
հնխ.
1(6–
«
սուր
լինել»
արմատից։
—
Ր^ՅՐՏէ,
Յուշարձան 409 սումեր.
23
ՈՅ,
23
ՈՅՈ1
«
վեր,
վերին»։
ԳԻՌ.-Հմշ.
սնարք
«
բարձ»,
Վն.
սնար
«
յենարան. 2. լենոլիլր,
կռթնիլը».—ըստ
Ա֊
մատ. Հալոց բառ ու բան 268 Սլմ.
սնարք
«
կարճ փայտ, որ չուանով կախում են սայլի
ցռուկից և սայլի կանգնած
ժամանակ
իբրև
նեցուկ
դնում ցռուկի տակ. տճկ. տայաղ,
տա յագ» (որ է
յենարան)։
ՓՈԽ.—Հայ բոշ.
սնարք
«
բարձ»։
ՍՆԳԻԼ
«
ձիու խրոխտաբար
փռնգալը, խը֊
խընջալը» Վստկ.։
նՀԲ «իբրու
սրնգել, ս ոնչ ե լ » ։
*
ՍՆԳՈՅՐ, ի-ա, ո
հլ. «երեսը
ներկելու
կարմիր ներկ, շպար» Իմ ժգ, 14 (արձանի
երեսը ներկելու համար), Եզեկ, իգ, 40, Ոսկ.
ես. եբր. 514, «շիկատակ
բոյսը» Գաղիան.
(
վկայութիւնը
տե՛ս նորայր, Բառ. ֆր. 141
բ). որից
սնգուրիլ
«
շպարոլիլ»
Մծբ.
սն գ ոյր ա ­
տակ
(
քՅէւ՜ՕբՅ ե6113(10ՈՈՅ
Լ»
(
Տիրացուեան,
Շօ ո է ո ե ս է օ § 391).
դրուած է նաև
սնկոյր։
^֊Փոխառեալ
է իրան, անծանոթ մի ձևից,
հմմտ.
պրս. ՚ձը&ձ,
ՏՅՈ^Յւ",
արաբացեալ
յ\.տ֊1ձ.
Տ Յ Ո յՅՐ 8-ՅՈՇհսՏՅ
է ա շ է Օ ՈՅ,
շիկա­
տակ, շիկխարի,
սնգոյրատակ», ըստ Կա­
մուս, թրք. թրգմ. Ա, 925 «փշոտ մորթով մի
բոյս է, որի արմատը խիստ
կարմիր
գոյն
ունի և հենց որ ձեռք դիպչի։
Ի
ս
Կ
ո
յն կար­
միր կներկէ, սրանից պատրաստւոլմ էր հին
ժամանակ մի տեսակ
նիւթ, որով
կանայք
իրենց երեսն էին ներկում»։ Այս բոյսը պատ­
կանում է
շնխաղողի
ընտանիքին, պրս.
ՏՅ^ՅՈ(2քԾք
նշանակում է «շնխաղող»
(
կազ­
մուած
(
ձ Լ ֊ – Տ Յ §
«
շուն»
+
յ Հ.ՀԼձ\
Յ Ո § ա ՜
«
խա­
ղող» բառերից),
որից կրճատմ ամ բ կազ­
մուած է ըստ իս
*
Տ Յ Ո § ա ՜
—
ս ն գ ո յ ր ։
նախ
Լ Յ § . Ճա1. Տէսճ. § 2012
տուաւ
վերի
մեկնութիւնը։
էմին,
յԼյ ա ՅՇ ւ Ո ^ Օ Օ
Շ Ո » Ը.
1884 (
արտ,
1՜130
յ16,5.
էշ 186)
կազմ ուած
-
ոյր
մասնիկով։
Հիւբշ, 238
վերի նմանութիւնր կատարեալ չի գըտ–
նում։
Հիւնք, պրս.
ՏԷնկեար, ժէնկեար
«
նոյն նշ.» և
սէնկէր
«
կենդանի ինչ
կարմ րամ որթ»։
ԳԻՌ.֊Շմ.
սունգուր,
որից և
սունգուրիլ
«
շպարուիլ»։
ՓՈԽ.-Վրաց.
եօօՅ«)<ոօ սինգոլրի
«
աՈՕ–
5 3
թ ե » »
*
ՍՆԳՈԻՐ
կամ
ՍՆԳՆԳՈԻՐ
«
մի տեսակ
ձուկ» ըստ ԱԲ, իսկ ըստ նորայր, Բառ. ֆր.
1125
ա
<քՏՇագԱ6,
սողուն ինչ Արևելից՝
թիւ–
նահալած և շարժող ափրոդիտականին (ըստ
կարծեաց
նախնեաց)». — Քաջունի, հտ. Գ.
214
գրում է
սաղանղուր
և մեկնում է «ձուկն
ինչ»։ Այս վերջին ձևը միջոց է տալիս մեզ
այստեղ
կցելու նաև
սնղուՐ
«
թռչուն ան­
ստոյգ» (ըստ Ամատունի, Հայ, բառ ու բան
595)
Տաղ, «Սնզոլր բազա յն երբ բարձրա–
նայբ, Զիր շուքն ի ջուրն տեսնոյր,
Գիտէր
թէ հաւ էր կռուարար, իջնոյր խեղդէր ի ջուրն
ի վայր»,
––
Արաբ. յյձԼԼ^,
Տ ՅզՅ Ո զ՚ ա ՛
«
ձուկն ինչ
հանգոյն
կովադիայի՝
որ կարծեն թէ յւա–
ռաջագայի ի կոկորդիլոսէ և գոյացեալ ար­
տադրի յաճախ ի ջուր
գետոյն
նեղոսի ի
սահմանս Եգիպտոսի, և այն՝ որ ի ջուրս
գոյանայ,
կոկորդիլոս
լինի ասեն, և որ ի
մէջ աւազոյ,
սէգանգուր
եղանի, և է ձուկն
ինչ քանակութեամբ
փոքր, որ և առաւել ո չ
մեծանայ»
(
ԳՌ)։ Այս առասպելական
կեն­
դանու վրայ խօսած
է նաև Գէորգ
դպիր,
Գիրք մեծագին և պատուական ականց, Պօ–
լիս 1807, էջ 200, և համարում է «կենդանի
իմն նման կովադիայի,,. զոր մինչ
ուտիցեն,
ոյժն մերձաւորութեան
անզօրին
այնպէս
Fonds A.R.A.M