234
պհլ, պրս. և զնդ. ձևերի
հետ։
նոյնը
յ՜ԱՏէԼ 2շՈ(1տբ. 292
զնդ.
ՏՅքՅ
ձևի տակ։
Լ Ձ § . 861Մ. եեէ1՜. ԼՏՃ. / 7
արաբ.
ՏԱՈ–
ե Ձ ե ։ Լ Յ § . ՃՈՈ. Տէսճ. § 2 0 1 0
մերժում
է զնդ. և սանս, ձևերը և պահում
միայն
պրս.
*
ՏԱՈեՅ,
արաբ. ՏԱՈնՏւԽ
Հիւնք.
պրս,
սիւնպ։
ԳԻՌ. — Կայ
միայն
սմբա կ ա ծ
Ակն. «ոտ­
նակոխ եղած, տրորուած»,
•
ՍՄԲՈՒԼ
«
անուշահոտ
մի ծաղիկ. \ճճո–
էՈ6, ՈՁՐՃԱՏ»
Գաղիան. բժշ. Վստկ. էշ 109.
գրուած է նաև
սմպուլ,
սումբուլ,
սմֆուլ,
սնբուլ, սնֆուլ, զմբուլ։
֊
Պրս.
յ ^ ւ ^ , ՏԱՈես1
«
նարդոս
ծաղիկր»,
որից նաև թրք. ձ֊Հ~.
ՏԱԱես1, յ^.–
)
2
ԱէոԵ01,
յ.^^,տսաեսԼ
քրդ.
տսոեսԼ տւաեշԼ տսաեսե
վրաց.
ե՚շյՅօ՚յյտյոօ սումբուլի, էքյՅօ՚յյշւոօ զո ւ մ –
բուլի,
նյն.
օօս|ձ7էօ6).,
ՅՕԱՍ.8Օ6),
ևն. ըստ
ՏշւճշԼ
Մխ. հեր, § 252 նախնականն է արաբ,
ճ յ ֊ Լ ^ ,
ՏԱՈես13,
յգ.
յԼյԼ~,
Տ Յ Ո 3 0 1 1
«
հասկ»,
ինչպէս որ յն. էլ նոյն
ծաղիկը
կոչւում է
՝
տձՓօս ՕՀկսՀ. ՝,2$03ա–/ԱՇ «նարդոսի
հասկ»։ —
Հիւբշ. 277։
նՀԲ թրք.
զիւմպիւլ։ Լց֊;. ճաւ. Տէ. §
2011
պրս.
ՏԱՈեսԱ
եբր.
տւեԽէ,
արաբ.
ՏԱՈես13է,
իբր բնիկ սեմական
բառ։
ԳԻՌ.— Երև.
սմբուլ,
Ախց.
սիւմբիւլ,
Պլ.
զիւմբիւլ
ևն, իբր նոր փոխառութիւն
թուր֊
քերէնից։
ՍՄԲՈՒԿ
«
նաւակ», գիտէ միայն
\
Հ1՚\քՕ\ւ1,
որից առած պիտի
լինի Քաջոլնի, հտ. Գ, էջ
220։
ՍՄԲՈՒԿ
«
պատինճան,
ֆր.
ՅԱե61՝§1Ո6»
ունին միայն
նորայր,
Բառ. ֆր. 107 բ և
ՀԲ ուս. § 2776 (իբր նոր բժշկարաններից և
գաւառականներից
)։
=–Իբր մեր երկրի համար օտար և նորա֊
մուտ բերք, պէտք է որ ունենա յ օտար ծա֊
դում։ Ըստ իս արաբ,
լ ^ յ ՚ ք ՅՈՅԵ
«
պատին­
ճան» (Կամուս, թրք. թրգմ. Ա. 75) բառն է,
որ տուել է նախ հյ.
*
սւմբուկ
և յետոյ
ա
և
ս
տառերի
նմանութիւնից
շփոթոլելով՝
ս ըմ–
ր ո ւ կ ։ –
Աճ.
ՀԲու ս. արմատը
դնում է
սումբ,
որից
նուազական
սմբուկ։
Սակայն
ինչպէս
գաւառական
ձևերը,
նոյնպէս և այս
սռւմբ
արմատը զուտ
ենթադրոլթիւններ
են,
*
ՍՄՆԱԿ
«
անծանօթ
մի ծաղիկ» Ագաթ,
նաև Բժշ. րստ ՀայԲուսակի՝ § 2779. —Ագաթ,
հին տպ. ունի
կսմնակ,
ինչպէս
դնում են
ՀՀԲ ևԱԲ,
=–Պհլ.
*
ՏԱաՈՅւ<
ձևից՝ որ հաստատում է
պրս. ՀԼ^^,
ՏԱՄ1ՈՅ
«
անուշահոտ
մի ծաղիկ,
տօսշհտէ» (Տէ6ատշհո6ւճ6ք տ ա
12, 98.
չունի ԳԴ),–ԱՃ.
ՍՄՆԷԼ
«
միսը կճմթել»,
ունի
միայն ՓԲ՝
առանց վկայութեան։
Բառ.
երեմ. էջ 287
ոձնւի
սմնել
«
ոզրել»,
որի հետ նոյն է (եր­
կաթագիր Մ և Տ տառերի շփոթմամբ)
էջ 292
ստնեալ
«
ողրեալ». բառս մի անգամ էլ յի­
շուած է անդ՝ էջ 302
փսնեալ
«
րնտրեալ
կամ
սմնեալ» ձևով, սրանից
երևում է որ ուղիղ
ձևն է
սմնել.
բայց նշանակութիւնը
մնում է
անորոշ, որովհետև մէկ դրուած է «ընտրել»
և մէկ էլ
«
ոզրել»,
որ գւռ. նշանակում է
«
ոլորել
(
ճիւղ ևն)». այս իմաստը իրօք յար­
մար է ՓԲ֊ի տուած
նշանակութեան։
•
ՍՄՊԱՏԱԿ
(
սեռ.–\ւ)
«
փորձաքար,
տճկ.
մէհէնկ
թաղի» Բրս. գոհ. ուրիշ
վկայութիւն
ւԿ
ա
բ
=Պհլ.
*
ՏԱՈե11է31<
ձևից, որ աւանդուած
չէ, բայց
նոյնն են ենթադրում
պրս.
օձՆ-Հ.֊»
Տ Ա Ո Ե ՅՃՅ
կամ
(
օ Լ – Տ Ա Ե ՅՃՅ
«
է տեսակ
իմն
քարի, զոր յեսան առնեն և ակնագործք փրշ–
րեալ և մանրեալ՝ նովաւ ակունս տաշեն և
յղկեն»,
փոխառութեամբ
արաբ.
՜՜
Տև^.^
տահտւճտ.) (կամ
հՅյՅք–ս1–տսոեՅճՅյ^)
«
մի
տեսակ քար է, որով սրի ժանգն են առնում,
ածելի են սրում և ատամներն
են փայլեց­
նում» (Կամուս, թրք. թրգմ. Ա. 414 և 727),
թրք.
ՏԱՈբՅՐՇ, Տ31ՈբՅքՅ,
յետին հայ տառա–
դարձութեամ բ (աբաբերէնից և
թոլրքերէնից)
ռմկ.
սնպասւին, սունպսւնիհ, սնփարա
Բժշ.,
գւռ.
զոմփ ա ՜ ա , զըմփարա
«
ալազաթոլղթ»։
—
Հիւբշ.
238։
Ուղիղ մեկնեց նախ Հիւբշ.
ԲՑՐՏ. ՏէսՕ*.
էջ 177,
ՍՄՔԻԼ
«
քաշուիլ,
ցամաքիլ,
չորանալ»,
գործածական է արդի գաւառականն եր ում,
Fonds A.R.A.M