ո »
233
ՍՄԲ
նՀԲ լծ. թրք.
Տ01ւպ
«
շունչ», որ կըր–
կընում է նաև Հիւնք.։
ԳԻՌ.— Բլ. Բղ. Մշ.
սւլոիւ, սխոխ
«
ջրի
երե֊
սր կապած բարակ
սառոյց»,
Մկ.
սխուխ
«
խոնաւ
հող՝ որցրտից
սառել է», և սրա
միջոցով
էլ՝
սղոխ
Վն. «խոնաւոլթիլնից
մըշ–
րոլած թափուած՝
շինութեան
հող ու ծեվյ»
(
Ամ ա ա ո
Լ
Նէ
ք
Հաւոց բա ո ու բան
ք
էջ 594),
Սրանից
սխոխիլ
Բլ. Վն. «հողէ ամանի կաւը
խոնաւութիւնից
թափուիլ»,
Բլ. «ցրտատար
լինել, սառչիլ (սոխ,
շողղամ,
գետնախնձոր,
մարդու ոտք ևն)»։
—
Ս'Լ'18, ի–ա
հլ. «փայս։ կտրելու մի գոլ,֊
ծիք»
ՍԳր. «ծովային
մի դա ղան,
սզոցա֊
ձուկ» Բար. 139. որից
սղոցել
ՍԳր. Կոչ. էջ
240.
սղոցաձև
Ես. խա. 15. Ռսկ. մ. ա. 11.
սղոցաձուկն
Խոր. պտմ. հռիփ. Մխ. առակ.
սղոցեղջիւր
Պիտառ,
սղոցումն
Մանդ,
սղոցի
«
մի տեսակ ծառ, զԱՀՀՇԱՏ
Լ
«
Գան. ժդ.
58.
Ռսկ. պօղ. բ. 653 (թրղմ.
յն.
11,01*0;
«
սղոցի» բառից, որ ծագում է
7
է,0էԱ)
«
սղոցել»
Բ
ա
ւից)>
––
Կազմուած է
սուղ
արմատից՝
-
ոց
մաս֊
նիկով. հմմտ.
խարտոց,
տե՛ս և
սուղ։
Հներից
Սիւն. քեր. 189, 190—Մագ.
և Երդն. քեր. ստոլղաբանում են
սողալ
բայից. «Սղոցն
սողոց է. Սղոցն
ստու֊
գեալ ասի սողոց, որ սողայ»։
ՀՀԲ տա֊
լիս է ուղիղ մ եկն ութիւն ր։ նՀԲ
սողալ
բայից (որ սոզելով
իմն հատանէ), լծ.
իտալ. ՏՇՀ*֊\1՝Շ «սղոցել»։
Հիւնք.
սուղ
բառից։
1
ՀՅքՏէ,
Յուշարձան 422 չա֊
ղաթ.
տԱւՈՁե
«
սրբել, քերել», Տ՚12–աձԿ.
«
փորել»
ևն։
—
Սղոցի
բառի
նշանակու֊
թեան համար Վրդն. դան. տե՛ս
հերձի
բառի տակ։ Այս բառի վրայ խօսում և
ուղիղ են ստուգաբանում
3.
Վ.Մ., Բա֊
նաս. 1902, 378—380,
Արթինեան, Ա֊
ծաշնչի
տունկերը, էջ
12—18։
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Ջղ. Սլմ. Վն.
սղոց,
Մշ.
սղոց,
սղոծ,
Ախց. Երև. Խրբ. Կր. ննխ.
սղօց,
Մկ.
Տիգ.
սղուց,
Ագլ.
սո՚ւղուց,
Սեբ.
սղէօց,
Ասլ.
սղէօ՝ց, սղէօ՝ս,
Սվեղ.
սղիւց,
Մրղ.
սուղից,
Զթ.
սէօղիւց.—
նշանակութեան
ձևափոխու–
թեամբ
սղոց
Բզ. «դանակ»,
գլուխ
սղոցիլ
Տփ. «շատ և չարաչար աշխատիլ»,
սղոցիկ
նբ. «մի տեսակ
բոյս»։
ՍԴ.ՍԻՆ,
որից
սղուն քլա՝ (քՈՅւՈՅէւէշ.
քա­
րը», ունի միայն Պատկ.
,
Աբ31՝. Ճ31»ա«
72.
մէկ անգամ գործածուած եմ գտնում Առաք,
պտմ.
457. «
խամահի, որ է երկաթ չինի, որ
է սանկհատիտ և հայերէն
սղուն քար ասեն»։
*
ՍՂՍԻՏ
«
քթին
քաշելու
դեղ»
Մխ. բժշ.
էջ 120,
–
Արաբ,
Լ յ յ ֊ ^ ՏԱ՚ա
«
քթին քաշելու դեղ» ,
(
Կամ ուս, թրք. թրգմ. Բ. 479)։
Ուղիղ մեկնութիւնը տուաւ
Տշ\ձշ\ §
3 3 0 ։
՚
ՍՄԱՐԱՔԹՈՍ
«
զմրուխտ»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 287։
֊
Յ ն .
ՕԱՕէքՕդՏօՀ
«
զմրուխտ».
ընղարձակ
բացատրութիւնը
տե՛ս
զմրուխտ»—
Աճ.
*
ՍՄԲԱԿ, ի-ա
հլ. «կճղակ,
ձիու և ուրիշ
՛
անասունների
ոտքի եղունգր» Ես. ե. 28.
Եզեկ. իզ. 11, լբ. 2. Եզն. որից
սմբա կ ահամ
Մծբ. կամ
սկբակահա՞ր
Եփր. վկ. արև.
սալասմբակ
Մագ.
սմբա կ ա կոխ
Խոր. Յհ. կթ.
սմբակաւոր
Վրդն. ղևտ.
միա սմբ ա կ
նիւս,
բն.
սմբա կ ա ծ
«
սմբակակոխ
եղած» Վստկ.
178.
լ այնա սմբ ա կ
(
չունի ԱԲ) Զքր՛ սարկ.
Բ. 24. գրուած է
սնպակ
Վրդն. առակ. 25,
սմբա տ ակ
«
սմբակ»
Դամասկ.։
= Պհլ.
*
ՏԱ1ՈեՅե
«
սմբակ»
ձևից փոխա­
ռեալ. հմմտ. պհլ.
ՏԱէՈե, ՏԱՈե,
պրս.
^
տառ, ^ – տսւաո, ^ . 1 ^ տսոե,
քրդ. տ՚ւա,
աֆղան.
ՏԱՈՆ Տ ^ Յ ,
օսս,
ՏՅւէ՚Յտշ;,
զնղ.
~ Տ Յ ք Յ ֊ ,
սանս.
^|՚1ք՝)ՇՅթհՅ֊
«
սմբակ»։
Պհլ.
*
ՏԱՈ1ե31<
ձևը թէև չէ աւանդուած,
բայց
նոյնն է հաստատում արաբ.
ւ ձ և յ Լ ^ , ՏԱՈե31<
«
սմբակ» (նաև
ՏԱՈես1<
ըստ Կամուս, թրք.
թրգմ. Գ. էջ 95)։
—
Արիական
ձևերը ծագում
են հնխ.
Ա ՚ Յ թ հ օ –
բառից,
որից նաև հբգ.
հսօք,
գերմ.
ՒւԱք,
հսա՛քս.
հձք,
անգլ.
հօօք,
հոլլ.
հ00ք,
հհիւս. Խ ե «սմբակ»
(1
<ձսքշ
225,
Ւ4օա § 7 4 5 ) ։
Բառս բնիկ հայ
լինելու
պարագային
պիտի ունենար
*
ս ա ւի
ձևը։ —
Հիւբշ. 237։
86
էէահ.
Ճ Ո Օ Յ
73, 184
սանս.
ցՅթԱ,
գերմ.
հսք,
լիթ.
տշաոբւտ,
հսլ.
1
աբսԱօ
«
եղունգ», ա\\֊Հ
Տ Ա 7 ա 38,
578
ևն
Fonds A.R.A.M