ՍԵՐ
205
ՍԵՐ
նաև լտ.
06
քՁՏէ6Տ՝
նոյն
նշ. հայերէնը պէտք
է ուղղել ուրեմն
*
կեւ՝սաւոէս։
Ուղիղ մեկնեցին ՀՀԲ և ՋԲ։
Սերափհմ
տե՛ս
Սրովբէ։
ՍԵՐԵԿ (ի-ա
հլ. ըստ նՀԲ, բայց
առանց
վկայութեան)
«
սեկ, կաշի» Լծ. նիւս, որից
սերեկել
«
ամանի
րերանր կաշիով պատելով
կապել»
Թուոց ժթ. 15. Ոսկ. ա. տիմ. էջ
114,
նՀԲ
լծ. յն,
օտւթտւա, 021ք/՜Ա(0
«
կապեր)։
Հիւնք. թրք.
սարղը
«
ծածկոց»^
Աբեղե֊
ան, Հայոց լեզ. տեսութ. էջ 211
սեր +
եկ (գալ
բայից),
իբր
սերեկ
«
սեր գալր,
երեսը սեր բռնելը». սակայն այս նշա֊
նակոլթիլնը
այլուստ
ծանօթ չէ և
սե­
րեկ
միայն
խնոցու կամ
կաթնամանի
կաշէայ կափարիչը չէ, այլ ամէն տե~
սակ ամանի, հմմտ. Թուոց ժթ. 15 «Ա֊
մենայն աման բաց, որ ոչ իցէ խփետլ
կամ սերեկեալ, պիղծ
լիցի»,
ԳԻՌ.-Երև.
ս է ՚ ր է գ
«
սերեկ»,
Սեբ.
սէրէգ
«
երեսր կապած բարակ խաւ (վէրքի,
կաթի
ևն)»,
Ալշ. Բլ. Մշ.
սարեգ,
Վն.
սարէկ,
Սլմ.
սարէկ՛,
Խրբ.
սարէք
1
,
Մկ.
սարիկ,
Ղրբ՛
սի՚րէկ,
բոլորն էլ «սերեկ»,
որից
սարեկել,
սարեկթել, սերեկահամ, սերեկել
«
երեսը բա֊
րակ մի խաւ կապել»։
ՓՈԽ, — Եթէ
պատահական
նմանութիւն
չունի,
մեզանից է փոխառեալ
կիրգիզ.
ձ ձ
3
յ
^
ՏԱ1–Ա1<
«
հորթի սև կաշի»
(
Տ յ ^ Ձ Ր Օ Տ ՚ հ ,
1, 645),
*
ՍԵՐԵՖԻԿ
«
սեղանաւոր»,
նորագիւտ բառ,
որ մի քանի անգամ գործածում է Անսիզք՝
էջ 81,
= Արաբ.
^ ք յ ^
Տ՚ՅՈ՜հք
«
սեղանաւոր, լա֊
մայափոխ»,
որից տճկ.
Տ3ք3ք> —
Աճ.
ՍԵՐԿ
«
այսօր» Երգն, քեր, Տիմոթ. կուզ.
77, 194,
Իրեն, ցոյցք (գրուած
մերկ,
այսպէս
են
ուղղում Անդրիկեան,
Բազմ, 1911, 43
և Ակինեան ՀԱ 1911, 307), որից
սերկէան
«
այսօրուա
յ» Պիտ. Մագ. ճշ. Սհկ. կթ. արմ.
սերկածին
«
այսօրածին»
Թէօդ. խչ.
Անյ.
էջ 496.
սերկս
«
այժմ,
հիմայ, արդ» Տիմոթ.
կուզ, էջ 52։
նՀԲ և Հիւնք, դնում են
ցերեկ
բա֊
ռի՞ց։ Զամինեան
(
անձնական)
այս երեկ
ձևից
համառօտուած։
ԳԻՌ.-Կենդանի
է Հւր.
իսէկի, իսէւ՚կի
«
այսօրս»,
իսկէլի
«
այժմ» ձևերով,
որոնցից
երևում է որ յիշեալ
սերկ
բառր
յունաբան–
ների ձեռքով շինուած
կեղծ
մի ձև չէ, այլ
բնիկ
ժողովրդական։
ՍԵՐԿԱՆ,
անստոյգ բառ, որմէկ անգամ
ունի Մխ. ղտ.367.
«
Մեղուք
վաճառեալ
յաշնան, րստ մեղեր, զոր ունին,
հաստա֊
տիցի սերկանն»
(
այլ ձ.
սերականն, տէր
կանն, ըստ ս ե րմ ա նն) ։
նՀԲ մեկնում է «իբրու
սերեկեալ և
անբաց, կամ որպէս է ի սերկեան վի֊
ճակի ամբողջ». ՋԲև ԱԲ չունին. Բաս֊
տամ հան (անդ) ընտրում է
սերականն
ընթերցուածը,
իբր «գարնան
սերունդը»
կամ
սերկեան
«
վաճառման
նոյն օրը
եղածր»
։
ՍԵՐԿԵՒԻԼ
«
այվա»
Ագաթ. Խոր. աշխ.
Վստկ. 41 (ունի
սերկիւիլ),
Մխ. բժշ. որից
սերկԱլի
«
սերկևիլի ծառ»
Մխ. առակ,
գըր֊
ուած է
սրկևիլ
Մծբ, 189։ Հին գաւառական
ձև է
սորուլիլ,
որ երկու անգամ
ունի Խոր.
աշխ. հրտր. Սուքրեանի, էջ 35, որի դէմ Վե֊
նետ,
1865,
էջ 610 գտնում ենք
ս ե ր կ ե ւ ի լ ։ –
= նոյն են արաբ. ձ=>յձ–֊֊
Տ&1ձՀ1ձԼճտ>յՏլ~–
Տ3ք31՜յ՚313,
յգ.
չ յ և ^ ՏՅքՅՈ|
(
Կամուս,
թրք. թրգմ. Գ, 247), պհլ.
ՏՅթՇյ՛Յ^ՇՈ (ճո–
գԱ6էւ1 2, 404), Տ3թ61|3^3 (505),
վրաց.
ՏՕ–
1՜
օ1օԱ
(
չունի Չոլբինով
2
),
յն.
ՕՀգԱՕ^Լյըճ
(
ՕԱ ՇՅՈ§6)
հոմանիշները. բայց
ի՛՛նչ է
սրանց կապը. արաբերէնը
անշուշտ փո֊
խառեալ է,ըստ որում 5 արմատական բա­
ղաձայն
ունի,
յոյնը
ուշ ժամանակի տա­
ռադարձութիւն է
արաբերէնից։
Պատկ. հրտր. Խոր. աշխ, 1877, էջ
52
արաբ, և պհլ. ձևերի
հետ։
Հիւնք.
արաբ,
սէֆէր&էլ֊/,–,
ՀԲուս. § 2738
արաբերէնը
դնում է հայերէնից փոխա­
ռեալ,
ԳԻՌ.֊Ախց.
Կր.
սէրկէվիլ,
Ալշ. Մշ.
սէր–
գէւ|իլք,
Երև.
սրգէ՚վիլ,
նորք (և Երևանի այլ
գիւղեր)
սերկէֆիլ,
Շմ.
սիրկէվիլ,
Մկ.
սըր–
Fonds A.R.A.M